Allo Allo

In haar column van 11 april 2018 schrijft Nelleke den Besten over het groetgedrag van de inwoners van de stad Nijkerk. In één van haar eerste zinnen schrijft zij: “Nijkerkers groeten geen onbekenden op straat.”

Sinds twee jaar wonen wij in Nijkerk. De beide buurmannen (geboren Nijkerkers) die wij bij onze inburgering kregen groeten ons sinds het allereerste begin vriendelijk. Kort na onze verhuizing belden buurjongetjes bij ons aan om ons welkom te heten.

Op weg naar de winkel worden wij gegroet door mensen. Tijdens de wandelingen met de hond worden wij gegroet. Vanaf het begin werden wij vriendelijk gegroet en het gaat maar door. We hebben tegen elkaar gezegd: Nijkerk is een stad met het karakter van een dorp.

Ik fiets naar de stad.

Ik wandel naar de winkel.

Ik sta bij een bushalte.

Ik wacht bij het spoor.

Ik loop met onze hond.

Een vriendelijke groet hier.

Een vriendelijk groet daar.

Wanneer de zon schijnt.

Wanneer de regen valt.

Wanneer de duisternis is ingetreden.

Een ander groet mij en ik groet terug.

Ik groet en wordt terug gegroet.

Regelmatig blijft het niet bij een groet, maar ontstaat een gesprek en sta ik stil en luister.

Zelfs (en dat is geen nepnieuws) gebeurt het dat iemand met oordoppen in de oren mij groet.

Om redenen van privacy zal ik niet uitweiden over al die keren dat onze hond vrolijk begroet wordt door andere honden.

Ik groet u,

Willem Molemaker