Henk Claasen presenteert 'Ontmaskering'

,,Zal ik straks herinnerd worden als een enigszins bekende ALS-patiënt of helemaal niet?

NIJKERK - Onder luid applaus werd Henk Claasen op zaterdagmiddag 24 november door ongeveer 60 belangstellenden verwelkomd toen hij in zijn elektrische rolstoel bij boekhandel Roodbeen arriveerde om zijn thriller 'Ontmaskering' te presenteren. Het was hartverwarmend om te zien hoe de man die al bijna 6 jaar aan de ziekte ALS lijdt zo op handen wordt gedragen door een grote schare mensen die met hem meeleven.

Door Gerrit Steen

De belangstellenden werden in eerste instantie welkom geheten door zijn vrouw Jacquelien: ,,Het is vrijwel ongelooflijk wat iedereen voor ons over heeft. Kijk eens naar Henk zijn handen. Hij heeft handschoenen in de kleuren van zijn boeken. Eigenlijk zijn het geen handschoenen, maar een combinatie van wanten en handschoenen. Daarom hebben wij het voortaan over wantschoenen. Het is Rini Kaal niet alleen gelukt om deze wantschoenen te maken, maar er ook de goede kleuren bij te vinden. Zijn handen zijn nu in kunst verpakt. Dit is één voorbeeld hoe Henk geholpen wordt.''

Louche misdadigers

,,Als een opsomming niet zo saai was, dan zou ik een hele tijd kunnen vullen met alle hulp die wij krijgen. Het is echt onvoorstelbaar. Dankzij die hulp is het allemaal vol te houden. Daar zijn we jullie echt dankbaar voor. Als dank heeft Henk veel van jullie namen in zijn boeken gebruikt. Die namen heeft hij soms gegeven aan de meest louche misdadigers. Ben je iets aan het lezen, dan ontdek je ineens dat een naamgenoot van je zich bezighoudt met chantage of met vrouwenhandel. In het vijfde boek, ontmaskering, zal het niet anders zijn. Als Henk jouw naam gebruikt, dan kun je het best even onderduiken, of niet deelnemen aan een DNA-onderzoek, want zorgeloos door het leven gaan, zit er niet meer in.''

Geheugen onbetrouwbaar

Zelf spreken kan Henk Claasen vanwege zijn ziekte niet meer, via de spraakcomputer kan hij nog wel zijn gehoor toespreken. Henk: ,,Eén van de dingen die ik haast nooit doe, is achterom kijken. Immers, wat geweest is, is geweest. Dit is voor mij geen principe kwestie, maar vooral een praktische methode om te voorkomen dat ik in het zo mooie verleden blijf hangen. Ook voor mij wordt het verleden in de loop van de tijd steeds mooier. 's Winters hadden wij toch elk jaar een elfsteden tocht. En zomers altijd een hittegolf die drie weken duurde. Niets is zo onbetrouwbaar als ons geheugen. Ik probeer mij nu vooral op de toekomst te richten. Zelfs als die niet al te rooskleurig is.''

Gruwelijk

,,Geheel in strijd met wat ik net naar voren bracht, wil ik jullie meenemen naar het voorjaar van 2009. Documentaire maker Olaf Koelewijn maakte toen een kleine, maar mooie reportage van ons tweeën. Deze reportage is door de NCRV uitgezonden als onderdeel van het programma 'het derde testament'. De mini-documentaire geeft een mooi beeld van de situatie van dat moment. De fraaie beelden plaatsen mij in een lastige situatie. Ik zie een documentaire met een hoog artistiek gehalte. De gruwelijkheid van de spierziekte lijkt de artistieke kwaliteit naar de achtergrond te verdrijven. Maar ik hoop dat het prachtige beeld materiaal ook blijft hangen. Die mooie documentaire roept bij mij vragen op. Zal ik straks herinnerd worden als een enigszins bekende ALS-patiënt? Of als iemand die een paar boeken geschreven heeft? Of helemaal niet herinnerd? Er zijn momenten waarop ik hier een duidelijk antwoord op meen te kunnen geven. Maar meestal weet ik het niet. En maak ik me zelf wijs dat het er niet toe doet. In 2007 kreeg ik de diagnose ALS. De ziekte was toen vrijwel onbekend. Ik heb me op dat moment voorgenomen van alles te doen om de ziekte bekend te maken. Van mijn missie zijn jullie het slachtoffer geworden. Op een gure zaterdagmiddag moeten jullie weer opdraven. Ik ben heel blij dat jullie er zijn. Elk van jullie zorgt voor een grotere bekendheid van ALS.''