Henk Claasen presenteert 'Eerzucht'

NIJKERK - Terwijl 'Vlijmscherp', 'Anagram' en 'Afrekening', de drie delen van de eerste ALS-trilogie van Henk Claasen nog volop gelezen worden, is op vrijdagavond 25 mei het eerste deel uit van de nieuwe ALS-trilogie gepresenteerd bij boekhandel Roodbeen: 'Eerzucht'.

door Gerrit Steen

Henk Claasen heeft zelf de ongeneeslijke ziekte ALS en maakt mee dat hij totaal verlamd raakt. Eén van de weinige dingen die hij nog kan, is schrijven. Dat wil hij zo lang mogelijk blijven doen. Zelf spreken kan Henk Claasen vanwege zijn ziekte niet meer, via de spraakcomputer sprak hij de belangstellenden op zijn kenmerkende, humoristische manier toe: ,,Vaak hoor ik de vraag hoe ik het voor elkaar krijg. Een boek te tikken met 1 vinger. Het is inderdaad vreselijk. Een onbeschrijfelijk kwelling is het. Het tempo ligt frustrerend laag. In mijn hoofd ben ik al bij het derde lijk, terwijl mijn vinger nog bezig is met het ontzielen van het eerste slachtoffer. Zodoende raak ik wel eens een lijk kwijt, of wat erger is, ik haal wel eens twee lijken door elkaar. Daar merken jullie als lezers niets van. Zo'n combi lijk krijgt gewoon een nieuwe naam. Hoe meer personages ik afleg, hoe hoger de waardering.''

Eén vinger

Henk vervolgt: ,,Ik heb overwogen mijn handicap breed uit te meten. Voor in het boek kwam dan de mededeling: trilogie met één vinger geschreven. Vroeger op de lagere school kreeg ik wel eens een paar ansichtkaarten die ik voor een goed doel moest verkopen. Op die kaarten stond: met de mond geschilderd. Ik vond dat ergerlijk. In gedachten zag ik een schilder met een kwast in zijn mond een voortdurende stroom speeksel op zijn palet uitsmeren. Met dat gegeven moest ik dan geld zien los te krijgen.

Ik ben daar niet eens aan begonnen. De kaarten nam ik zelfs niet mee naar huis, maar ik deponeerde ze ongeadresseerd in de PTT brievenbus. Gewoon weggooien durfde ik ook weer niet.''

Moord en sensatie

,,Een tranentrekkende éénvingervermelding zal ik de lezers besparen. Een boek wordt daar niet beter van. Mensen houden niet van zielig gedoe. Een paar dooien blijkt veel aantrekkelijker. Vooral als de gestorvenen herkenbare namen dragen. Moord en sensatie. Daar gaat het om. Jullie zijn ten slotte allemaal stiekeme Telegraaflezers. Al vinden jullie ook dat het binnenkort te lanceren plan van de PVV om de doodstraf in te voeren, net iets te ver gaat. Ik mag me gelukkig prijzen met jullie voorkeur voor de omgebrachte medemens. Hoe meer dooien, hoe beter ik verkoop. In het boek, eerzucht, komen jullie ruimschoots aan je trekken. Ik wens jullie daarbij veel leesgenoegen.''

Inhoud Eerzucht

Henk Claasen over zijn nieuwe boek:,,Een bizar ongeluk in de nacht roept vragen op. Een verdachte is al snel in beeld, maar de motieven en de bewijzen blijken lastiger te vinden. Inspecteur Manten doet het onderzoek, bijgestaan door Victor Vergouwen, zijn zieke oud-collega. Hoe verder hij komt met het onderzoek, hoe groter het web van duistere praktijken blijkt te zijn. Een web waar je beter niet te diep in vast kunt raken…

Eerzucht is het eerste deel van een nieuwe ALS-trilogie. Van de eerste trilogie zijn al diverse herdrukken gemaakt.''

Scootmobiel

Het is voor uw verslaggever nog steeds verbazingwekkend wat een onvoorstelbare wilskracht Henk Claasen moet hebben om dit alles toch maar op te brengen. Zijn vrouw Jacquelien vertelt hoe één en ander tot stand is gekomen: ,,De dag dat Henk ging schrijven, kan ik me nog goed herinneren. Bij Atletiek Vereniging Nijkerk gaf hij hardlooptraining aan de tussengroep. Aanvankelijk deed hij dat op de fiets. In een straf tempo sleurde hij ons door het buitengebied. Gelukkig voor hem is hij hardhorend. Alle verwensingen hebben hem nooit bereikt. Als dat wel gebeurde, zou dat overigens geen verschil gemaakt hebben. Toen het fietsen niet meer lukte, gaf hij training vanuit de scootmobiel. Voor het looptempo maakte dit niet uit. De scootmobiel ging minstens zo hard als de fiets. Het moet een merkwaardig gezicht geweest zijn. Een scootmobiel met een staart van hijgende hardlopers. De hardlopers werden gered toen Henk zijn stem kwijtraakte. Een trainer zonder stem kon echt niet. Vanaf dat moment is hij gaan schrijven. Daarmee werkte hij aan zijn eigen ontmaskering. Ik dacht dat ik mijn echtgenoot een beetje kende. De meest gruwelijke misdaden wist hij te verzinnen. Zo nauwkeurig beschreven dat het geen verzinsels konden zijn.''