Het is de zeer precieze terugkoppeling van een heel verhaal met specifieke voorbeelden, die maakt dat een ouder zo geraakt wordt en voelt dat het bloedeigen kind met het lastige gedrag een waarheid vertelt. De moeder uit het voorbeeld dacht dat ze boven de gebeurtenissen stond, dat ze indertijd vooral bang en zorgzaam was geweest, maar haar zoon laat zien dat er onbewust nog veel woede in haar leeft. Sinds ze dit doorvoeld heeft en helder begrijpt hoe terecht de boosheid was van het meisje dat ze vroeger was, gaat het goed met haar zoon. Hij is nog wel eens boos, maar het stelselmatige boos en agressief zijn is voorgoed verdwenen. Andere voorbeelden Zo zijn er duizenden voorbeelden waarbij een gevoelsinzicht over iets ouds uit de eigen kindertijd de dagelijkse opvoeding en omgang met de kinderen zéér positief beïnvloedt. Niet alleen op dat moment, maar voor lange duur. Een teruggetrokken, ouwelijk en op zijn moeder gericht jongetje van vier wordt vrolijk en speels nadat zijn moeder zich realiseert hoe zij met haar depressieve moeder al jong verleerd is om speels en vrolijk te zijn. Een jongetje dat maar niet zindelijk wil worden, poept ter plaatse keurig op de pot nadat zijn vader inziet dat hij best een carrière-switch kan maken, hij weerhield zichzelf daarvan door boodschappen uit zijn jeugd. Bij een gesloten puber met eetproblemen en moeite met haar uiterlijk, beginnen de veranderingen wanneer haar moeder helder krijgt hoe zij haar vrouwelijkheid heeft weggestopt na een aanranding in haar jeugd. Een kind met pdd-nos die een school voor bijzonder onderwijs volgt kan na een half jaar verder op een reguliere basisschool als 'een hele sterke pdd-nosser' nadat zijn moeder heeft gevoeld hoe specifiek zijn verhaal aan haar leven linkt. Een jongen van tien interrumpeert alsmaar de gezinsgesprekken met schijnbaar willekeurige verhalen, waar moeder een voorbeeld van aanhaalt. “Laatst zei hij: weet je nog mama, die man, toen, daar en daar, die in zo'n auto wegreed?” Bij de terugkoppeling raakt dit schijnbaar willekeurige voorbeeld exact het moment waarop haar eigen kinderleven in duigen viel. Het laatste beeld van haar vader is dat hij in een auto stapt, wegrijdt naar een tbc-kliniek om nooit meer terug te keren. Hoezo vertoont dit kind lastig gedrag dat gecorrigeerd moet worden? Dit kind geeft heel nauwkeurig (maar onbewust) uitdrukking aan een verhaal dat vóór alle andere verhalen verteld móet worden. En zijn gedrag zal veranderen wanneer dat verstaan wordt. Dan is het kind vrij. Het voelt direct dat de boodschap is aangekomen en hoeft die niet langer af te geven. Luisteren is tweerichtingsverkeer Het thema van de week van de opvoeding is 'Luister eens naar me', maar luisteren in een gezinssituatie behoort een wisselwerking te zijn. Net zoals het voor een kind soms moeilijk is om onze aanwijzingen te snappen (wat bedoelt papa nou?), kan het voor ouders lastig zijn om de taal van hun kind te begrijpen. Sterker nog, vele ouders weten niet eens dat hun kinderen ook tot hen spreken! Kinderen spreken niet zozeer met onze woordentaal maar gebruiken een taal die via gedrag, spel, ontwikkeling, slaap en dromen, eten en zindelijkheid e.d. tot uitdrukking komt. Die taal is echter net zo precies als onze woordentaal. Meestal is het die exactheid van de boodschap van het kind die maakt dat 'het kwartje valt' bij de ouder. Het is alsof hun eigen kind een op maat geschreven speech vertelt met een inhoud die niemand anders kon weten en die ze zelf ook vergeten waren. Blinde vlekken Het opvoedplan van kinderen voor ouders gaat veel verder dan: 'mijn kind is boos, oh ja, ik ben ook wel eens boos'. 'Mijn kind is druk, ja natuurlijk, mijn agenda staat ook altijd vol'. De waarheid die gekend mag worden ligt steevast op onbekend terrein, vormt een blinde vlek in het leven van de ouder. En kinderen zijn experts in het blootleggen er van. Met welk oud zeer loopt de ouder rond? Wat is er onbewust in het gedrang gekomen? Welke eigenschappen, die zo graag mee willen doen, hebben indertijd niet de kans gekregen? En wat gaan we daar nu aan doen? Daarover 'vertelt' een kind. Dat is het opvoedplan dat ouders helpt zichzelf te zijn. Hun hele zelf, in plaats van alleen het stuk dat ooit de kans kreeg om groot te worden. Liefde maakt het verschil Het is de liefde van ouders voor hun kinderen die maakt dat zij het verschil willen maken. Met als gevolg dat zowel de ouders als het kind daar profijt van hebben. Zie het als een appel aan een appelboom. Wanneer het de boom goed gaat, gaat het automatisch ook goed met de appels. Daar hoef je de appel niet speciaal voor te behandelen - in het geval van een kind met speciale maatregelen op te voeden - dat gaat dan 'als vanzelf'. Dat is zo logisch, dat zelfs een kind het kan snappen. Informatie over Janita Venema, de methode en de kindertolken® in NL en Belgie Janita Venema is therapeut, kindertolk® en initiator van de methode 'Het Fluisterkind®'. De internationale naam van de methode is: PresentChild®. Deze naam zal binnen een jaar ook in NL gevoerd worden. De methode is in 1994 ontstaan toen Janita problemen had met haar zoon en ontdekte hoe exact die problemen met haar leven te maken hadden. Door zelf te veranderen verdwenen de problemen bij haar zoon als sneeuw voor de zon. Ze ontdekte daarna hoe ze deze gang van zaken op een methodische manier ook voor andere ouders werkzaam kon maken. Janita schreef het succesvolle boek 'Het Fluisterkind' (4e druk), dat nu ook in het Engels vertaald is onder de titel: PresentChild 150 kindertolken in NL en België zijn via 'De Training tot Kindertolk®' opgeleid en geven consulten, lezingen en oudercursussen aan ouders en andere opvoeders. De Training tot Kindertolk® is een jaartraining voor HBO professionals, deze is tien jaar geleden in samenwerking met Astrid Klompstra ontwikkeld. Janita en Astrid verzorgen samen de lessen. Voor meer informatie kunt contact opnemen met kindertolk® Evelien Simon uit Nijkerk. Zie website www.homeopathienijkerk.nl