Volgens mijn oma is regen niet zo erg. Immers, de meeste regen valt langs je heen. En ze zegt ook altijd: de regen komt niet verder dan je huid. Inmiddels regent het voor mijn gevoel al een maand of zeven non stop. En zo kruipt die regen dan toch wel degelijk onder mijn huid. Vanaf september vorig jaar is het al herfst en ik ben het he-le-maal zat.
Als ik niet meer zie waar de grijze wolken in de lucht ophouden en de grijze wolken in mijn hoofd beginnen, dan ga ik op zoek naar iets positiefs, iets om van te genieten. Een paar columns geleden schreef ik dat ik zo genoot van de artikelen over de oude volksverhalen. Waar ik ook enorm van genie..
