Column: Contrast

Tijdens mijn lunchwandeling onder een stralend blauwe hemel mijmer ik over wat er momenteel gebeurt in de wereld en hoe sterk de contrasten zijn. De serene rust die uitgaat van het huidige weerbeeld versus de verwoestende kracht van de stormen Dudley, Franklin en vooral Eunice een paar weken geleden. De trotse inzet van een groep enthousiaste sporters die een bijzondere fysieke uitdaging aangaan voor een goed doel, versus de inzet van soldaten die tegen wil en dank hun land verdedigen. Als je de vogels hoort fluiten bij het krieken van de dag kun je bijna niet geloven dat relatief dichtbij donderend oorlogsgeluid de ontluikende lente overstemt. En toch is het zo.

Om even terug te komen op die sporters, zaterdag hebben tientallen hardlopers in Nijkerk meegedaan aan de digitale afvalrace Last Men Standing; een run voor de Stichting KiKa (Kinderen Kankervrij). Om 5.00 uur ‘s morgens starten met het lopen van 6,7 kilometer en dat vervolgens ieder uur herhalen. Zo lang als het lukt. Met een enorme gedrevenheid om er alles uit te halen, in de wetenschap dat er sponsoren zijn die per ronde een bedrag over gaan maken aan een heel goed doel. Bij zo’n evenement ervaar je veel gezelligheid, doorzettingsvermogen, betrokkenheid, support en (financiële) steun. Dat geeft zo’n geweldige energyboost dat je aan het eind van je fysieke kunnen het gevoel hebt dat alles fantastisch is en iedereen lief. Tot je naar het journaal kijkt en ziet dat die euforie relatief is. Niet iedereen deugt, niet alles klopt. 

,,Als iemand een ander land wil inpikken, waarom schiet hij het dan eerst helemaal kapot?”, is één van de kinderuitspraken die ik zag op de socials van op What’s up je boterham. Tsja, de logica daarvan ontgaat denk ik ieder weldenkend mens, maar hoeveel invloed hebben we op de keuze van de hoofdrolspeler? Gelukkig zijn er ook in tijden van oorlog lichtpuntjes, getuige bijvoorbeeld het bericht dat ik zag op linda.nl over twee Oekraïense soldaten die zondag bij een controlepost in Kiev met elkaar getrouwd zijn: ,,We besloten om in het huwelijk te treden omdat we in moeilijke tijden leven en je nooit weet wat er morgen gebeurt.” En we kunnen de oorlog misschien niet stoppen, maar we kunnen wel samenwerken om zoveel mogelijk voor Oekraïners te doen, zoals maandag tijdens de nationale actiedag ook gebeurde. Ja, de contrasten zijn groot. Maar samen zetten we tegenover het diepdonkere scenario dat zich voltrekt zoveel mogelijk licht.

Nelleke den Besten