Column Randverschijnsel

Hardvoer en zachtvoer

Opeens kwam daar het toverwoord 'participatiemaatschappij' uit de hoge hoed. Onze verzorgingsstaat verandert in een participatiesamenleving. Is het een nieuw begrip? Wim Kok schijnt het in 1991 tijdens het PvdA-congres al gebruikt te hebben en ook Jan Peter Balkenende sprak er al over in 2005. 'Wanneer mensen zelf vorm geven aan hun toekomst, voegen zij niet alleen waarde toe aan hun eigen leven, maar ook aan de samenleving als geheel', zo luidde de uitleg bij de troonrede in 2013. Ja, ja. Critici spraken al snel van de 'zoek het zelf maar lekker uit maatschappij'

De participatiemaatschappij is een verhullende term voor 'verschraling van de voorzieningen en herintroductie van de klassenmaatschappij. Een samenleving waarin je voor een fatsoenlijke oude dag afhankelijk bent van geld of familie. Hoe we het ook wenden of keren, veel positiefs hoeven we er vooralsnog niet van te verwachten. Het hele begrip is gevoed door een ordinaire bezuinigingswoede die onze veelgeprezen verzorgingsstaat binnen enkele jaren ten gronde zal richten. Of het nu de thuiszorg, de ziekenhuizen, de verpleeghuiszorg of de medicijnverstrekking betreft, de verschraling en verslechtering van de zorg zal veel mensen keihard treffen. Het is nu al merkbaar. Opname in een verzorgingshuis? Probeer het maar eens. Een mens moet zo'n beetje compleet dement of half dood zijn om daar te komen. De vergrijzing en dubbele vergrijzing heeft Nederland in haar greep en wat doen we? We sluiten honderden verzorgingshuizen en laten oude en zwaar hulpbehoevenden afhankelijk zijn van thuiszorg die niet of nauwelijks te krijgen is. En voor hen die het 'geluk' hebben wel van thuiszorg gebruik te kunnen maken? Stelt u zich er niet te veel van voor. De ongetwijfeld gemotiveerde thuiszorgmedewerker of -medewerkster zit in zo'n strak (tijds)regime dat een simpel praatje met de oudere niet of nauwelijks mogelijk is. Voor de hulpbehoevende oudere het weet is de thuiszorg al weer de deur uit. Te triest voor woorden. Je krijgt gewoon een hekel aan dit land als je al deze ontwikkelingen om je heen ziet plaatsvinden of zelf meemaakt. Een goeie ouwe dag heeft in de eerste plaats te maken met gezondheid en zelfredzaamheid. Als beide zaken wegvallen is de oudere in Nederland te beklagen. Zeker als burenhulp of hulp van de familie een moeilijke zaak is. En politiek Den Haag? Daar wordt de afbraak van de verzorgingsstaat geregisseerd. Politici die zeggen minder bureaucratie te willen, staan gewoon toe dat er nog steeds duizenden zwaar overbetaalde en overbodige managers in de zorg rondlopen die zich nog nooit op de werkvloer hebben vertoond, die nog nooit een nachtdienst hebben meegelopen of een oudere of gehandicapte 's morgens uit de stront hebben gehaald. Terwijl onze ouderen verpieteren vinden er in allerlei uithoeken van kantoren en zorginstellingen managementvergaderingen plaats die niets maar dan ook niets bijdragen aan de zorg. Integendeel. Veel van dat geld zou besteed kunnen worden aan 'handen aan het bed'. Het wordt al jaren geroepen maar de praktijk is dat de situatie met de dag schrijnender wordt. Laat u ook niets wijs maken door lokale partijen die in deze weken voor de gemeenteraadsverkiezingen de ene na de andere zorginstelling bezoeken en zich quasi begaan met het lot van ouderen, zieken en gehandicapten uitdrukken in allerlei bezorgde bewoordingen en loze kreten over minder bureaucratie en zo..........

Zieltjes winnen noemen we dat. Over een tijdje mogen ouderen blij zijn als ze in een tuinhuisje bij hun kinderen mogen verblijven. Worden ze tweemaal daags gevoerd, net als de kippen, bordje hardvoer en bakje zachtvoer.......

Cactus