Juf Evelien: afscheid dubbel gevoel

NIJKERK - Na 42 jaar in het onderwijs, nam de geboren Puttense Evelien Woltil-Kuiper (62) deze week afscheid van de Oranje Nassauschool. Samen met haar man heeft zij uitgerekend dat zij in die periode meer dan 1.200 kinderen heeft leren lezen, schrijven en rekenen. Nu komt daar een einde aan. ,,Maar dat geeft wel een dubbel gevoel, hoor,” zegt ze. ,,Ik geniet er nog steeds van om de kinderen onderwijs te geven.”

door Henk Brinkman

Op 29 mei 1967 rondde zij de opleiding af aan wat toen nog de kweekschool heette. Onlangs was zij bij een presentatie over het onderwijs. ,,De presentator kon zich nog wel de voorganger van de huidige opleiding voor leerkrachten, de Pabo, herinneren, maar dat het daarvoor de kweekschool heette,wist hij niet meer,” vertelt Evelien.

,,In 1967 ben ik met mijn loopbaan begonnen bij de Van Rootselaarschool in Nijkerkerveen. Daar heb ik drie jaar gewerkt. Daarna heb ik 9 jaar in Zeist gewerkt en in die periode ben ik nog een jaar terug geweest naar school om mijn hoofdakte te halen. In 1979 ben onderwijs gaan geven op de Julianaschool, die later is gefuseerd met de Oranje Nassauschool. Die fusie is heel goed geweest, al was het wel even slikken dat de naam Julianaschool verdween.”

Evelien Woltil heeft veel moderniseringen in het onderwijs meegemaakt. ,,Toen ik in 1967 in Nijkerkerveen begon was ik de zevende leerkracht. Dat was ook het hele team. Als je ziet hoeveel mensen er nu bij de school werken, is dat een wereld van verschil. Het was toen ondenkbaar dat je met z’n tweeën voor de klas stond. Er is trouwens toch veel veranderd. Toen onze Vincent was geboren, gaf ik borstvoeding. Dan rende ik in het speelkwartier gauw naar huis, gaf hem de borst en daarna ging ik snel weer terug naar school. Dat was nu eenmaal zo, daar klaagde je ook niet over.”

Er is veel veranderd, maar ook veel hetzelfde gebleven. ,,Vroeger werd heel veel nadruk gelegd op lezen, schrijven en rekenen. Dat blijft ook vreselijk belangrijk, maar er zijn zoveel taken voor het onderwijs bijgekomen, dat de belangrijkste taken soms in de knel komen. Dat is wel eens frustrerend. Anderzijds, kinderen zijn nog steeds dol op een beloning in de vorm van een plaatje of een sticker. Dat was vroeger zo en dat is nog steeds zo.” Evelien is bij hele generaties schoolkinderen bekend om haar pannekoekensessies. ,,Dat klopt. Ik doe het al dertig jaar. Alle kinderen die ik in de klas heb, komen in de loop van het jaar in kleine groepjes bij mij thuis pannenkoeken bakken en eten. Zo leer ik de kinderen op een andere manier kennen.”

Het afscheid geeft een dubbel gevoel. ,,Het is nog zo leuk om met kinderen te werken. Je hebt toch met ‘levend goed’ te maken. Maar aan de andere kant ben ik al vanaf mijn vierde jaar bij scholen betrokken. Het is ook wel goed om dat eens los te laten. Maar ik ga zeker niet achter de geraniums zitten. Daar voel ik me nog veel te jong voor.”