Midden op het pad zit Drago met zijn werk op schoot en met zijn penseel in de aanslag bekijkt hij twee grote boomtakken.
Midden op het pad zit Drago met zijn werk op schoot en met zijn penseel in de aanslag bekijkt hij twee grote boomtakken. Maranke Pater

Nijkerker schildert landgoed Oldenaller

7 juli 2020 om 12:51

‘Ik heb het grootste atelier van Nederland’

Maranke Pater

NIJKERK Nijkerker Drago Pecenica heeft al ruim twintig jaar een speciale band met landgoed Oldenaller in Putten. Volgend jaar wordt hij zestig en opent hij een speciale jubileumvoorstelling. Sinds de herfst is hij bezig met het maken van vier schilderijen van dezelfde plek in de vierluik ‘Vier seizoenen Oldenaller’.


Wie met de hond een ‘rondje Oldenaller’ doet, weet Drago waarschijnlijk wel te vinden. Midden op het pad zit hij met zijn werk op schoot en met zijn penseel in de aanslag bekijkt hij twee grote boomtakken die nog net niet ineengestrengeld richting de sloot verdwijnen. Het is een bijzonder gezicht, iets wat Drago ook meteen raakte.


Drago is al vele malen op televisie geweest. Zijn werk op landgoed Oldenaller is zelfs al eens te zien geweest in het programma ‘de Wandeling’ van de KRO en tijdens die opnames spotte hij deze takken: ,,De takken groeien naar het water toe. Ze staan voor mij symbool voor de tijd waarin we nu leven: ze kunnen elkaar net niet omhelzen.”


BOMEN Drago wordt al zijn hele leven geïnspireerd door bomen. ,,Het mooie aan landgoed Oldenaller is dat de takken van de bomen hier niet gesnoeid worden. Ik vind het zo jammer dat de natuur tegenwoordig zo maakbaar is en dat men de natuur niet zelf haar weg laat vinden en laat groeien zoals het hoort.”


KOFFIE EN BIER Al meer dan 20 dagen is hij ruim acht uur per dag bezig en dat gebeurt niet onopgemerkt. Inmiddels hoort hij bijna bij het meubilair van de bewoners van Oldenaller. Drago heeft al een schilderij van de herfst af. Hier deed hij 50 dagen over. Hij verwacht dat hij over dit nieuwe schilderij van de lente nog 20 dagen zal doen.


,,Iedereen is zo vriendelijk. Ze komen regelmatig koffie brengen en kijken dan meteen even hoe ver ik gevorderd ben. Ik geniet ervan als mensen langskomen en een praatje maken of genieten van mijn schilderij in wording. Laatst was er een klein jongetje dat in de bomen klom en riep dat hij een geit was die achterna gezeten werd. Ik moest er erg om lachen. En een passant die mij eerder die week had zien zitten kwam speciaal langs om mij op vrijdagmiddag een biertje te brengen.”

p        Lees meer over het bij- zondere vierluik van landgoed Oldenaller op StadNijkerk.nl