Als je deze column leest, zit het erop. Het storende waterbedeffect dat wordt veroorzaakt als één supermarkt in een stad zijn deuren een kleine twee weken sluit. Dan moeten alle (vaste) klanten tijdelijk ergens anders heen en is het ineens overal druk. Te druk. Maar echt. Niet te doen. Ja, ik haal alle hedendaagse clichés van stal die uitdrukking geven aan de frustraties die deze periode losmaakte bij het winkelende publiek. Man, man, man. Ik ben niet bij alle supermarkten geweest in deze hectische weken, maar een kleine rondvraag naar de ervaringen van anderen leert dat ik niet de enige ben die oordeelt dat de andere grootgrutters niet opperbest in staat blijken zoveel extra druk goed op te vangen. Alle goedbedoelde pogingen ten spijt.
En dus had iedereen – met uitzondering van de slimmerds onder ons die online bestellen en hun boodschappen thuis laten bezorgen – er last van. Want of je nu (vaste) klant bent van de ene of één van de andere levensmiddelenwinkels, als je een gang naar één van de supermarkten maakte kreeg je onv..
