Babbeltruc

Soms wacht ik tot de uiterste deadline op inspiratie voor mijn columns, in andere weken krijg ik op woensdagmiddag al de juiste inspiratie in mijn schoot geworpen. Vorige week was een invasie in mijn wijk daarvan de bron. Namens een niet nader te noemen stichting overspoelden ten minste vier oranjegejaste mensen hier de straten om donateurs te werven. Voor een goed doel is alles geoorloofd, kun je betogen. Maar het was een druppel. En de emmer liep over. Geen idee hoe het in de rest van Nijkerk is, maar Paasbos is ontzettend vaak doelwit van allerhande verkopers aan de deur; energie, internet, fruit, liefdadigheid. Gelukkig hebben wij daar bij één van de boekwinkels in Nijkerk een mooie sticker tegen gevonden, maar er zijn genoeg colporteurs brutaal genoeg om het met een smoes tóch te proberen.

Mag dat zomaar? In Nijkerk wel. Op de gemeentewebsite staat: ,,Wilt u huis-aan-huis goederen op straat verkopen of uw diensten aanbieden? Wanneer u de openbare orde, de openbare veiligheid of de volksgezondheid niet in gevaar brengt, hebt u hiervoor geen vergunning nodig." Er zijn alleen wat criteria voor dagen en tijden en voor de straatverkoop van goederen voor het goede doel is een collectevergunning nodig. Zo kan de gemeente collectes goed spreiden en deze toetsen aan het advies van het Centraal Bureau Fondsenwerving. Wat me niet helemaal duidelijk is, is of donateurswervers in de categorie 'venten' of 'collecteren' vallen. Veelal smeren deze doorgewinterde verkopers je een schuldgevoel aan (als je níet tekent voor een structurele bijdrage). Nu ben ik heel erg voorstander van het delen van je eigen weelde met minderbedeelden als dat kan, maar deze methode vind ik nogal onsympathiek. Hangt een vrouw van een jaar of 25 in gebrekkig Nederlands een vaag verhaal op over een tandartsafspraak met het doel een woning binnen te dringen, dan doen we aangifte bij de politie. Maar houdt een gladde verkoper een enigszins plausibel betoog over onze energierekening, dan mag dat gewoon. Terwijl ook die gasten ons geld aftroggelen, hè? En hoe goed een doel ook is, uiteindelijk doen de jongens en meisjes van charitatieve instellingen dat net zo goed (met uitzondering van collectes en Kinderpostzegels, dat zijn eenmalige uitgaven). Ik ken voorbeelden van mensen die overal 'ja' op zeggen, ook als dat eigenlijk niet kan. Toch gedogen we dit type babbeltruc.

Colportage; ik word er gek van. En ik weet dat ik niet de enige ben. Is die gekte voldoende bedreiging voor de volksgezondheid? Vast niet. Toch is de tijd is rijp om 'venten' in Nijkerk een beetje aan banden te leggen.

Nelleke den Besten.