Afbeelding
Anne Marie Visser

Column: Oh oh corona!

20 januari 2021 om 15:00 Column

Mijn naam is Anne Marie Visser, 44 jaar oud en tien jaar huisarts in Nijkerk. Ik ben getrouwd en moeder van drie kinderen van 9,11 en 13 jaar. Vanaf januari dit jaar schrijf ik in Stad Nijkerk.nl een maandelijkse column waarin ik mijn huisartsenblik op maatschappelijke thema’s of ervaringen deel.

Het wil maar niet wennen. Iedereen in ons gezondheidscentrum loopt met een mondmasker voor. Wat een vreemd beeld toch! Afgelopen periode van corona was een periode van bevreemding. De eerste corona-visite in maart waarbij ik mij als een maanmannetje moest verkleden, ik weet het nog goed. Ik stond op een balkon, kleedde me om en dacht: ‘in welk bizar toneelstuk ben ik terecht gekomen!?’. Het op afstand begroeten van de mensen op de praktijk, geen handen geven, de hele dag een gezichtsmasker voor. De dans om elkaar heen in een cirkel van anderhalve meter in de gangen of in de backoffice van de assistentes. Ik pas me aan, maar echt wennen doet het niet. 

Pas echt vervelend vind ik de extra maatregelen in moeilijke situaties; een spoedgeval, een bezoek in het hospice of een sterfbed thuis. Een gesprek met een angstig persoon. Dan baal ik van die mondkapjes! Je mist zo veel van iemands gezicht en het maakt een gesprek een stuk lastiger. Het kost extra moeite om patiënten op hun gemak te stellen, iedereen is wat onwennig. De assistente of praktijkondersteuner moet mensen soms echt overtuigen dat het veilig is om te komen. Daar doen we ons uiterste best voor. Tot nu toe is niemand op de praktijk besmet geraakt en als we dit tot het einde toe volhouden gaat de champagnefles open! Het spreekuur blijft druk en dus kijken we goed naar wat telefonisch of via een video belafspraak kan. De wachtkamer mag niet te vol raken.

De drukte aan de telefoon is net zo veranderlijk als het weer. Als er bijvoorbeeld een opvallend nieuwsbericht is over de veiligheid van het nieuwe vaccin, dan ontploft de telefoon bij de assistentes. Maar na een persconferentie van Rutte met weer strengere maatregelen, blijft de telefoon de volgende dag muisstil. Als ik aan patiënten vraag hoe het met ze gaat, antwoorden ze vaak gelaten dat ze zich er wel prima doorheen slaan en niet mogen klagen. Maar ik proef vaak een ondertoon van onmacht en zie veel eenzaamheid. 

Ondertussen snakken we allemaal naar verlichting en kijken we uit naar het corona-vaccin. Wij zijn als gezondheidsmedewerkers allemaal zeker van plan om ons te laten vaccineren. En we kijken er naar uit om tijdens de vaccinatierondes mee te helpen en velen van u te mogen prikken.

Anne Marie Visser

advertentie
advertentie