Thea van Woerdekom werkt op de Intensive Care in het Meander Medisch Centrum.
Thea van Woerdekom werkt op de Intensive Care in het Meander Medisch Centrum. Eigen foto

Terugblikken op 2020: ‘De tweede golf voelt als een marathon’

30 december 2020 om 11:00 Corona

NIJKERK Als één onderwerp in 2020 het nieuws domineerde, dan was dat wel de coronacrisis. Corona raakte ons allemaal op een of andere manier en in alle sectoren waren de gevolgen voelbaar en merkbaar. Van ondernemers tot scholen, buurthuizen en ziekenhuizen. Stad Nijkerk.nl blikt met inwoners van de gemeente Nijkerk, die in deze sectoren werkzaam zijn, terug op een bewogen jaar.

Verpleegkundige Thea van Woerdekom werkt op de Intensive Care in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort. Voor haar gevoel begint een tweede loodzware ronde in de strijd tegen corona. Ze kan zich het moment dat het virus uitbrak in Nederland nog goed herinneren: ,,Het gaf een heel onheilspellend gevoel, omdat we totaal niet wisten hoe het zich zou gaan uiten in onze werkzaamheden. We waren toen de lockdown begon iets meer op de hoogte dan de rest van Nederland. Vanuit het management van het ziekenhuis was al gekeken hoe welwillend het personeel was om extra te werken, zoals 12-uursdiensten, mocht het nodig zijn. Ook werd gekeken hoe het ziekenhuis in het aantal bedden kon uitbreiden.”

Ik merkte dat we echt enorm gemotiveerd waren met z’n allen

TEAM Er was al veel voorbereiding gedaan voor de eerste patiënt op de afdeling werd binnengereden. ,,Ik herinner mij dat moment als de dag van gisteren. Ik merkte dat we die eerste periode echt enorm gemotiveerd waren met z’n allen. We zijn echt een fantastisch team samen. Het voelde alsof we samen een strijd aan gingen.” Er was een verdubbeling in beddencapaciteit en de verpleegkundigen kregen de eindverantwoording over drie tot vier IC-patiënten in plaats van twee. ,,We kregen ook veel hulpverleners op de afdeling, zoals mensen uit de zorg zonder IC-ervaring en oud-gepensioneerden.”

VIDEOBELLEN Al snel werd duidelijk dat de patiënten geen bezoek meer mochten ontvangen. ,,Dat riep een heel schrijnend en emotioneel gevoel bij ons op. Wij waren de enigen die met de familie konden communiceren. Wij alleen konden warmte en liefde geven aan onze patiënten. Via iPad of mobiel belden we twee keer per dag met familie door middel van videobellen. Mensen vroegen soms letterlijk of we een aai over iemand zijn bol wilde geven.”

Mensen vroegen soms of we een aai over iemand zijn bol wilde geven

POLI Van Woerdekom is al veertien jaar IC-verpleegkundige. ,,Dit is echt mijn passie. Ik zie mensen na ontslag ook terug op de poli. Ik werk namelijk ook op de IC-nazorgpoli. Ik heb veel mensen na de eerste golf al terug mogen zien op de poli. De ene patiënt die corona had gehad was hersteld met vrijwel geen restverschijnselen meer op de longen en een goede conditie. De ander was juist nog matig in conditie, had pijnklachten aan de schouder, overgehouden door de buikligging en zenuwpijn aan de vingers en restverschijnselen op de longen.”

PAK EN MASKERS De gewenning aan de isolatiematerialen en kleding was volgens Van Woerdekom niet lastig: ,,We zijn het wel gewend om met deze materialen om te gaan, omdat we ook soms patiënten binnen krijgen die een bepaalde bacterie bij zich dragen. We moesten nu alleen ook aparte maskers op doen.” In het begin zag het verplegend personeel er nog wel de lol van in. ,,We maakten gekke foto’s met elkaar. Nu, in de tweede lockdown, zitten we weer uren vast in ons pak. We gaan automatisch beperkt drinken, omdat we maar heel af en toe uit ons pak mogen om naar het toilet te gaan. Voor je weer omgekleed bent, ben je alweer tien minuten verder.”

In de eerste lockdown was er niet voldoende materiaal beschikbaar, waardoor mondkapjes gesteriliseerd en hergebruikt werden. Nu hebben alle ziekenhuizen voldoende materiaal. ,,Het was een hele aparte situatie, al ben ik zelf nooit bang geweest om corona op te lopen. In de supermarkt was ik banger dan hier op het werk, omdat we hier beschermd zijn.”

Je merkt dat de vermoeidheid toeslaat

MARATHON De tweede golf voelt als een marathon, volgens Van Woerdekom. ,,Zo wordt het ook omschreven door onze artsen. Je merkt dat de vermoeidheid toeslaat. Het hele gemotiveerde is er af. We krijgen het gevoel van: ‘wanneer gaat het ophouden?’. Onze lontjes worden korter. Soms hebben we een hele pittige dienst waarin het moeilijk is om de sfeer goed te houden door moeheid. We moeten weer uitbreiden in coronabedden en we voelen dat het de verkeerde kant op slaat.”

Wat haar heel verdrietig maakt, is dat er soms cynisch op de crisis wordt gereageerd. ,,Het is heel teleurstellend dat sommige mensen geen rekening lijken te houden met ons werk. Het is heel zwaar en we gaan lichamelijk kapot met z’n allen. Het is jammer dat mensen pas wanneer ze corona dichtbij meemaken realiseren hoe ernstig het virus is en hoe ziek mensen hiervan worden. Ik ben echt teleurgesteld in mensen als ze zich niet houden aan de adviezen.”

advertentie
advertentie