Zorgen om de zorg

Ingezonden brief

Met grote instemming las ik afgelopen woensdag de column van Janneke van Heugten over de 'participatiesamenleving'. Het is een mooie term voor ordinaire bezuinigingen. Net zoals de slogan 'eigen kracht', dat betekent 'zoek het zelf maar uit'.

Als chronisch zieke met een progressieve vorm van multiple sclerose maak ik mij grote zorgen over de toekomst nu het kabinet heeft besloten fors te bezuinigen op zorg en welzijn en taken naar gemeenten over te hevelen. Door overheveling van zorgtaken uit de AWBZ naar gemeenten ontstaat er grote onzekerheid of ik straks de zorg kan krijgen die ik nu krijg en of ik gecompenseerd word voor de afschaffing van de 'Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten' (Wtcg) en de Compensatie Eigen Risico (CER). Door het verdwijnen van de Wtcg en CER chronisch zieken en gehandicapten ga ik er honderden euro's op achteruit.

In het artikel van Henk Brinkman wordt gezegd dat het recht op zorg vervalt en dat het kan betekenen dat als het geld op is bij de gemeente, je geen zorg meer krijgt. Daarnaast wordt het geld dat gemeenten krijgen niet gelabeld. De gemeente kan het geld besteden aan hele andere zaken dan bijvoorbeeld thuiszorg. Er zijn al voorbeelden van gemeenten die WMO gelden voor een sporthal of een park gebruikten...

Ik houd mijn hart vast. De gemeenten liggen dwars en willen de persoonlijke verzorging regelen die nu nog samen met verpleging wordt geleverd door een thuiszorgorganisatie. Het uit elkaar halen van die twee is teruggedraaid door staatssecretaris Van Rijn, maar gemeenten, ook Nijkerk, liggen dwars. Die willen de persoonlijke verzorging.

Door persoonlijke verzorging en verpleging los te halen, ontstaat versnippering en kan er veel misgaan als er geen duidelijke communicatie is tussen de instantie die persoonlijke verzorging regelt en die de verpleging regelt. Daarnaast is het juist goed dat een wijkverpleegkundige bij persoonlijke verzorging betrokken is vanwege het signaleren van medische problemen.

Ik heb nu goede zorg van een vertrouwd team van Icare. Dat wil ik zo houden. Maar als de gemeenten hun zin krijgen, kan het betekenen dat ik straks naar een andere organisatie moet omdat die misschien goedkoper is. En als een jaar later de gemeente een nog goedkopere aanbieder vindt, kan ik weer opnieuw beginnen.

Je moet voortaan eerst vragen of je buren of familie of vrijwilligers je kunnen gaan verzorgen. Mensen die geen verstand hebben van verpleging en niet zijn opgeleid om om te gaan met iemand met ernstige beperkingen. Wie bedenkt zoiets? Ambtenaren en politici die geen benul hebben van de zorg en niet kunnen invoelen wat het betekent afhankelijk te zijn van die zorg!

Janet Ruitenbeek.