Geachte redactie De Stad Nijkerk,
Voor de wedstrijd Jouw Verhaal 2014 schreef ik een column als reactie op uw columnist Cactus.
Een deel van de column is te lezen op:
http://www.jouwverhaal.nl/?app_data=587&doVote=true
Daar kunnen mensen ook stemmen.
Wellicht vindt u het leuk om e riets mee in uw uitgave mee te doen.
Voor meer informatie of een foto kunt u mij contacten.
Vriendelijke groet,
Jan Hofman
<http://www.linkedin.com/in/hofmanonderwijs> <http://twitter.com/#!/Hofmanonderwijs> <https://www.facebook.com/jan.ho.79827>
Ibislaan 18
3871 TA Hoevelaken
Telefoon: 033-2572459
Mobiel: 06-12117207
Van: Harry Hamstra mailto:HHAMSTRA@putten.nl
Verzonden: vrijdag 3 januari 2014 20:15
Aan: Jan Hofman
Onderwerp: Re: Een cactus met uitzicht
Jan,
Ik heb de column twee keer gelezen en heb geen enkele reden dit subtiele schrijfsel niet positief op te vatten. Wie kaatst kan een bal terug verwachten en dat is juist hetgeen ik in meer dan 15 jaar Cactus zo mis. Het lijkt erop dat de Niekarker een huid van beton heeft of niet het lef danwel het intelligente vermogen bezit te reageren, zelfs niet als hij of zij persoonlijk wordt aangepakt of te kakken wordt gezet. Het is de alom gerespecteerde maar niet altijd gewaardeerde vrijheid van de columnist om welhaast alles te mogen schrijven en vinden. Daarbij probeer ik overigens nooit over de schreef te gaan. Illustratief hiervoor is dat in 15 jaar nog nooit een column is aangepast of geweigerd door de redactie van de SN (trouwens ook niet door de redactie van het AC/AD). Dat vind ik wel een aardig resultaat, al zeg / schrijf ik het zelf. Maar van een al te softe aanpak houd ik niet.
Mensen die hun nek durven uitsteken, zich kwetsbaar op wensen te stellen, dat zijn mijn gasten. Ook van mensen die wat kunnen hebben, daar houd ik van. Niet van lieden die na een scherpe column aan hun adres er dan maar het zwijgen toedoen. Daar heb je niets aan. Niet in de sport, niet op het werk, zeker niet in de politiek. Kom maar op........is mijn adagium. Maar men komt weinig tot zeer niet!
Wat ook belangrijk is voor mij als columnist is het Duitse spreekwoord: ' was sich liebt das neckt sich...'. Er zijn echter zo weinig mensen die het onderscheid kunnen maken. Er zijn nu eenmaal meer meelopers en farizeeërs dan durfals met lef en ballen.
Dus al met al denk ik dat je met deze column hoge ogen gooit...........haha.
Harry
Verstuurd vanaf mijn iPad
Op 3 jan. 2014 om 16:58 heeft "Jan Hofman" <j.hofman38@kpnplanet.nl> het volgende geschreven:
________________________________
Bij aankomst bij de Koninklijke BDU is dit bericht gecontroleerd op de aanwezigheid van virussen.
________________________________
Een cactus met uitzicht,
Door Jan Hofman
Hij is journalist. Onder de zelfgekozen schrijversnaam Cactus schrijft hij zijn berichten en columns in regionale kranten. Deze Cactus wil prikkelen en daarmee zaken duidelijk maken. En Cactus prikkelt de gemeenschap dan ook. Sommigen vinden dat hij meer dan prikkelt. Zij voelen het als steken, maar zeker niet onder water. Hij geeft zijn mening open en bloot. Hij kan anderen irriteren. Ook dat mag. Ieder zijn mening. Cactus heeft pas zijn zin als er beweging door zijn stukken ontstaat. En dat vanuit het idee dat een cactus nu eenmaal groeit op plaatsen waar andere planten niet kunnen en willen zijn.
Cactus schrijft over-de in zijn ogen- heersende hypocriete houding van plaatsgenoten. Zoals Rob de Nijs in Malle Babbe zingt over de nette heren in hun pak, die naderhand niet meer willen beseffen wat zij die vrouw van lichte zeden- Malle Babbe- aan deden. Bij dat soort nette heren gaan de stekels van Cactus overeind staan. En zo schrijft hij over mensen die zich beter of eerlijker voordoen dan dat zij zijn. Dat soort mensen zijn bij Cactus- met de nodige humor-aan de beurt. Hij schuwt niet om in zijn columns de plaatselijke politici en andere ambtsdragers, hoog of laag, eens flink op hun plek te zetten.
Maar Cactus is ziek. En bij deze cactus geen typische cactusziekte die veroorzaakt worden door ongedierte of schimmels zoals de Wolluis, Spint of Wortelluis. Maar deze Cactus kreeg kanker. De ziekte die één op de drie volwassenen in ons land nu eenmaal oploopt. En waar geen kruid tegen gewassen lijkt te zijn. Die ziekte waarvan we de naam niet graag noemen, begint met een verkeerde beschadigde cel die zichzelf kopieert. En maar blijft kopiëren. Maar waarom die cel beschadigd raakt, weten we nog niet zo goed. En aan kopiëren had Cactus altijd al een hekel. Hij wil niets anders dan origineel zijn. En origineel en uniek blijven. Als schrijver en als mens. Vandaar dat Cactus de strijd tegen de ziekte volop aangaat.
Op de afdeling dagbehandeling van een pas gebouwd ziekenhuis krijgt Cactus voor de zoveelste keer zijn infuus toegediend. Dat stond nu eenmaal zo gepland. Gezeten in een stoel, infuus in en met uitzicht vanaf één van de boven verdiepingen, went Cactus aan het andere uitzicht dan dat hij had in het oude ziekenhuis. Daar was Cactus zo'n beetje de laatste 'klant'. Maar dit keer zijn de rapportcijfers positief. Zij zijn vanaf het begin van de chemotherapie nog niet zo hoog geweest. Maar ook: er zullen naar verwachting nog vele infusen volgen.
De meeste cactussen gaan dood als je ze te veel water geeft. Cactussen en vetplanten zijn ware kunstenaars in het overleven. Samen noemt men ze Succulenten (sap bevattende planten), omdat ze de eigenschap hebben om heel veel water in hun plantenlichaam en wortels op te kunnen nemen. Daardoor kunnen ze lange droge perioden heel goed doorstaan. Onze plaatselijke Cactus weet wat mensen prikkelt. Zijn prikkels geven de gemeenschap kansen om ons handelen kritisch te bezien en daarmee sterker te worden. Daarom houden we Cactus vast. En leven met hem mee. In de eerste plaats de mensen die het dichtst om hem heen staan. Maar ook de rest van de gemeenschap, die genieten of zich ergeren aan zijn berichten. Omdat niemand gemist kan worden. Juist die prikkende Cactussen van onze samenleving, kleuren de wereld. Zij houden ons wakker. Maar wat voor mensen geldt, is voor cactussen zo waar: “The tighter you hold on, the more it’s going to hurt you”. Uitzicht voor Cactus deze moeilijke tijd door te komen. Dat wensen wij. Meer niet.
