Christian Mayele Ititini zoekt hoger doel

20 december 2013 om 00:00 Nieuws

Er was na afloop nog wel een bos bloemen van de Nijkerkse bestuursleden Hugo van der Horn en Cees Klaassen en even later een presentje van Jan van den Hoff namens de supportersclub. Het afscheid van Christian Mayele Ititini stond in schril contrast tot de stemming op het sportpark van Sparta Nijkerk. De ex-voetballer vond het geen probleem. ,,Voor Sparta vind ik het mooi dat het zo goed gaat en ben ik blij voor ze. Maar ik heb nu een ander doel in mijn leven. Ik wil voor God gaan werken.''

NIJKERK - Terwijl vrijwel iedereen bij Sparta Nijkerk vorige week dol van vreugde was na de prachtige 2-1 overwinning op de amateurs van Ajax en er op het veld en de tribunes uitbundig feest werd gevierd nam Christian Mayele Ititini in stilte afscheid. Voor de buitenstaander een opmerkelijke beslissing op een ongebruikelijk moment, maar de 23-jarige Amersfoorter denkt er anders over. ,,God heeft het zo bepaald.''

Twee jaar geleden was alles nog heel anders. Als talent stapte Ititini over van het Leusdense Roda'46 en wilde bij Sparta hogerop komen op de voetballadder. De bij AFC Quick 1890 begonnen voetballer legt uit wat zijn doel toen was. ,,Ik had stage gelopen bij de profclubs NEC Nijmegen en FC Utrecht. Ik was heel dicht bij een overgang naar Jong FC Utrecht, maar uiteindelijk kozen ze voor iemand die twee jaar jonger was dan ik. Vanaf dat moment wist ik dat ik me niet meer moest richten op profvoetbal, maar het amateurvoetbal en wilde ik graag de topklasse of hoofdklasse halen. Daarom was ik heel blij dat ik naar Sparta Nijkerk kon gaan.''

In de zomer van 2012 begon Ititini aan zijn nieuwe avontuur en combineerde dat met een HBO-studie SPH. Nog geen twintig maanden later ziet zijn leven er compleet anders uit. ,,Een tijdje terug besloot ik om te stoppen met voetballen, omdat ik een roeping heb. Dat ik een roeping heb, heb ik van meerdere mensen gehoord. Het is de wil om voor God te werken, daarom moest ik een keuze maken. Tussen voetballen en meer tijd vrijmaken voor God, die keuze was niet moeilijk om te maken.''

,,Aan het begin van het seizoen zat ik al te twijfelen en kwam het gevoel al dat werd steeds sterker. Het vuur en de wil om te komen trainen miste ik en als je dat mist dan klopt er iets niet. Ik besteedde al veel tijd aan het geloof. Woonde veel diensten bij en merkte dat mijn hart daar lag en niet bij het voetbal. Het voetbal belemmerde me.''

Ititini slaagde er in anderhalf seizoen tijd niet om basisspeler te worden bij Sparta Nijkerk en speelde zijn wedstrijden vooral in het tweede team. ,,Dat was voor mij niet de reden om te stoppen,'' bezweert hij. ,,Maar daardoor was de keuze om te stoppen wel makkelijker voor me. Ook dat is ook iets wat God heeft bepaald in mijn ogen. God bepaalt wat ik nu ga doen. Ik wilde profvoetballer worden, maar dat is niet de wil van God en het gaat om Hem.''

Congo

Ititini werd in Congo geboren en zag zijn vader pas voor het eerst toen hij op negenjarige leeftijd naar Nederland kwam. Ook al was er burgeroorlog in zijn geboorteland, hij kijkt met plezier terug op zijn jeugd. ,,Ik heb twee oorlogen van dichtbij meegemaakt, maar ik was nog zo klein dat ik het niet allemaal bewust mee heb gekregen. Ook ben ik veel dingen vergeten. Wat ik wel weet is dat we gewoon altijd buiten konden spelen en vaak voetbalden. Ik vind dat ik een mooie jeugd heb gehad.''

,,Dat we naar Nederland zouden gaan speelde al lang van te voren. We moesten paspoorten regelen, visa enzovoort. Het kwam dus niet onverwacht toen we gingen en ik zag er ook niet tegenop. Ik had het in Congo goed naar mijn zin, maar als je zo jong bent dan denk je niet aan de toekomst. Mijn vader woonde al in Amersfoort. Ik had hem nog nooit gezien. Mijn moeder was zwanger toen hij hierheen ging en ik zag hem hier in Nederland voor het eerst, het gevoel was meteen goed. Hij is helaas zeven jaar geleden overleden.''

In Congo kreeg Ititini een Christelijke opvoeding. ,,De zondag was heilig, maar de rest van de week kon je doen wat je wilde. Verdieping was er niet en dat veranderde ook niet toen ik in Nederland ging wonen. Heel groot was de cultuurshock niet voor me toen ik hier kwam. Daar woonden we ook gewoon in een stenen huis, mijn moeder werkte en ik zat op school. Het enige waar ik écht aan moest wennen was de temperatuur. Toen ik aankwam was het herfst, maar wat voelde dat koud. Het leek wel winter en die moest nog komen. Natuurlijk waren veel dingen anders dan ik gewend was en sprak ik nog geen Nederlands. Maar je moet je gewoon aanpassen en dat heb ik ook gedaan. Je hoort alleen nog dat ik met een Frans accent praat.''

Theologie

Afgelopen zomer besloot Ititini van opleiding te veranderen en theologie te gaan studeren. ,,Ik haalde op een paar punten na mijn propedeuse niet en wilde me meer gaan verdiepen in God. Ik was er altijd wel mee bezig, maar het werd steeds serieuzer. Dat gevoel is langzaam gegroeid. Ik ben verbonden aan twee kerken. Aan La Masion de Prière, het huis van gebed, dat is een Evangelische kerk in Soest en Amersfoort. In Amsterdam ga ik naar de kerk die het Revolutions the Nations. Dat ik nu theologie ben gaan studeren zie ik als toetje. De theorie gaat niet bepalen waar ik terecht kom, het is God die bepaalt wat ik ga doen.''

,,Je kan zoveel worden binnen de kerk, dat is niet afhankelijk van de opleiding. Er zijn vijf ministeries binnen het christendom,'' doceert Ititini. ,,Dat zijn evangelisten, pastors, leraren, profeten en apostels. Ik kan niet zeggen wat ik wil doen, het is de roeping en de zalving die er uiteindelijk voor gaat zorgen waar ik later ga werken.''

De jonge twintiger weet precies hoe zijn weken er de komende tijd uit gaan zien. ,,Ik ga vier dagen per week naar school en loop één dag stage. Op maandag en vrijdagavond ben ik bij de kerk in Amsterdam. Op woensdag is de gebedsgroep in mijn eigen gemeente en zondag ben ik ook in onze kerk.''

Blijft over de zaterdag, daarop wordt niet meer gevoetbald. ,,Dat besluit staat vast,'' verzekert Ititini. ,,Ik zal die dag gaan werken. Waar weet ik nog niet, maar anders ga je alleen maar luieren en dat wil ik niet. Daarnaast moet je veel lezen als je theologie studeert, dat vergt veel tijd van je.''

Ititini is blij dat hij de knoop doorhakte en zijn contractje bij Sparta Nijkerk inleverde. ,,Het was geen impulsieve actie. Eerst heb ik met medespelers besproken wat mijn gevoel was. Van hen kreeg ik het advies om te wachten tot het einde van het seizoen. Het gevoel om te stoppen en meer voor God te leven werd steeds sterker bij me. Daarom ben ik toch maar naar de trainer gegaan en heb hem dat verteld. Hij zei neem je tijd, neem wat rust om na te denken. Maar die tijd had ik niet nodig.Mijn besluit stond vast. Ik heb mijn hart gevolgd en gelukkig begrepen ze dat bij Sparta.''

advertentie
advertentie