Collecteren voor Hospice Nijkerk

29 november 2013 om 00:00 Nieuws

Blij en bemoedigd loop ik weer verder en kom bij een groot landhuis. De bewoner staart me nors aan, maar de nog stralende glimlach op mijn gezicht vermurwt hem. Er komen veel briefjes van vijf en tien euro tevoorschijn. ,,Dat mag ook hoor'', zeg ik. ,,Nee mevrouw, komt u later nog maar eens langs.''

NIJKERK - ,,Niet te weinig geven hoor'', roept de man van de grote villa tegen zijn vrouw. Hij ziet me vanuit zijn studeerkamer aankomen en doet de deur voor me open. ,,Een ogenblik alstublieft'', zegt hij en beent naar de huiskamer, waar hij zijn instructie geeft. ,,Goed van u'', zeg ik nog tegen hem, voordat hij weer in zijn kamer verdwijnt, ,,het doel is het waard!'' Even later verschijnt een lieftallig blond meisje en schuift een euro in mijn collectebus. Een meneer, die alleen woont, is zichtbaar verheugd, dat de collectebus hem niet voorbij gaat, ,,want mevrouw, dit instituut is zo belangrijk. U en ik kunnen er zo maar gebruik van moeten maken. Mogen maken'', voegt hij er aan toe.

Natuurlijk verlies ik de moed niet en bel aan bij het volgende adres. Ik word hartelijk verwelkomd door een wat ouder echtpaar. Ze doneren veel goede doelen, maar vinden collectanten zulke 'nobele' mensen, dat ze geen 'bus' overslaan. ,,Wilt u soms een kopje koffie.'' Mijn blijdschap keert terug!

,,Mevrouw'', roept een jongetje, die met vriendjes naar me staat te kijken, ,,mevrouw, Tommy wil iets in uw bus doen.'' ,,Waar loopt u voor'', vraagt Tommy mij. Ik vertel hem over het mooie witte huis, waar mensen zo geweldig worden verzorgd, als ze heel ziek zijn en moeten sterven. ,,O, roept de jongen, daar heeft mijn oma ook gelegen en stopt onmiddellijk zijn zakcenten in de collectebus.'' Ik ben even sprakeloos, maar ook ontroerd.

Mijn missie zit erop. Ik zie de vader van 'de stoere jongen' op een trap staan. Hij is bezig de dorre bladeren van bomen weg te snoeien. Een klein duveltje springt in me op en ik vraag heel beleefd aan de man of ik mag weten waarom hij geen geld wilde geven voor 'ons hospice'. ,,O, was u net aan de deur, ja er komt zo vaak wat langs. Waar is het eigenlijk voor?'' Mijn hart gaat weer open voor het 'goede doel' en met veel enthousiasme vertel ik. Meneer verlaat zijn trap, spoedt zich naar één van zijn mooie auto's, waar zijn geldbuidel in ligt en deponeert een 'vette' gift in mijn groene bus.

Spreuken 3:27 en 28 'Onthoud een ander niet waarop hij recht heeft, terwijl je het hem geven kunt. Zeg nooit tegen je medemens: 'Ga weg, kom morgen maar terug,' terwijl je hebt wat je hem schuldig bent'.

advertentie
advertentie