Ontbijtje, goed voor u!

U herinnert zich ongetwijfeld nog wel de Fabeltjeskrant. De wijze en knipogende meneer De Uil met zijn vele dierenvrienden die dagelijks de "kijkbuiskinderen'' vermaakten met allerlei doldwaze avonturen, verhalen en natuurlijk fabels. Toen ik deze week even bij de voortgang van het project Oosterpoort stond te kijken, moest ik denken aan de Fabeltjeskrant. Daar had je namelijk 'de grote open plek in het bos' waar de dieren samenkwamen om te praten, de laatste nieuwtjes te verspreiden enz. Daar moest ik aan denken toen ik het gapende gat zag, voorheen bekend als het Molenplein. Een grote open plek in de stad die wordt gecreëerd door het slopen van de oude gebouwen waar in Niekark zo'n jarenlange commotie en strijd om is geweest. Als je dan ziet hoe deze dagen de slopershamer de 'historische gebouwen' met de grond gelijk maakt, tja, dan staat dat in schril contrast tot alle pogingen die werden gedaan om al het oude toch maar vooral te sparen.

Over enkele jaren zal het gapende gat, genaamd de Oosterpoort, waarschijnlijk weer volgebouwd zijn, maar, wees eerlijk, zo'n open ruimte heeft ook wel wat. De grote open plek in de stad. Het zal niet rendabel zijn om het zo te laten maar het geeft wel lucht zo'n open ruimte. Over een tijdje is dit het episch centrum van Niekark. Met een supermarkt, winkels, appartementen, een parkeergarage en historisch verantwoord herbouwde pakhuisjes. We kunnen haast niet wachten. Ongetwijfeld zullen er veel gegadigden zijn die daar een appartement willen betrekken. Het is echter maar de vraag voor wie dit is weggelegd, midden in het centrum, overal dichtbij, onder de klanken van de Mooiste Toren van Nederland wonen. Wie wil dat nou niet? Maar wie kan dat betalen? We zullen het zien. Over enkele jaren weten we het, want vooralsnog lezen we vooral over 'vertragingen' als het over de Oosterpoort gaat. De economische malaise zal vast en zeker ook niet in het voordeel van de realisatie van de Oosterpoort werken. Inflatie, stagnatie, recessie, krimp, crisis, werkloosheid, narigheid, malaise, het zijn zo'n beetje de begrippen waar we dagelijks mee worden geconfronteerd. Daar worden we niet blij van.

Over de 'grote open plek' gesproken. Het Plein is natuurlijk ook zo'n fraaie ruimte, midden in de stad. Afgelopen maandagochtend werd daar door veel Niekarkers ontbeten in het kader van Nijkerk 600. Nu vergeet ik wel eens vaker te ontbijten, maar afgelopen maandagochtend had ik er toch wel spijt van dat ik het ontbijt helemaal was vergeten. Mooi weer, gedekte tafels, vrolijke gezichten, dat alles zag ik op facebook. Wederom een geslaagde Nijkerk6 00 activiteit. Ach, zo langzamerhand kunnen we wel zeggen dat er in Niekark altijd wat te doen is. Een kennis die regelmatig onze stad aandoet verzuchtte vorige week: 'die Niekarkers verzinnen elke dag wel wat...'. En zo is het ook. Gelukkig had de loco-burgemeester van Niekark het ontbijt niet vergeten. Als een 'schone slaper' ontwaakte Gerard van den Tweel naast een andere zilvergrijze schone slaapster midden op het Plein. 'Die Gerard weet ook altijd wel wat te verzinnen', hoorde ik iemand zeggen. Ja, inderdaad, een ondernemende Niekarker die Gerard van den Tweel. En afgelopen maandagochtend tijdens het ontbijt op 'de grote open plek' ongetwijfeld ook een innemend mens. Want let wel mensen, een goed ontbijt is het halve werk en daarmee een prima begin van de dag.

Hoe kon ik dat nou toch vergeten? En dan te bedenken dat ik even na zes uur 's ochtends m'n krantje al zat te lezen. Thuis, in de tuin. Met een copieus ontbijt... Een Nijkerk 600-thuisontbijt.

Dan volgend jaar maar beter opletten bij Nijkerk 601.

Cactus