Geert Wilders, het CDA en Nijkerk

10 maart 2010 om 00:00 Nieuws

Twee weken geleden, een week voor de verkiezingen, schreef ik over de verkiezingscampagne van het CDA. Lijsttrekker Hugo Doornhof poneerde bij iedere gelegenheid de stelling dat er geen nieuw stadhuis mocht worden gebouwd in de komende periode. Hij verweet de andere partijen geldsmijterij, omdat zij wel een nieuw stadhuis ten koste van vele miljoenen euro’s zouden willen bouwen. De andere lijsttrekkers verweerden zich daartegen met inhoudelijke argumenten. Maar ze kregen dat standpunt niet over het voetlicht. Ik schreef dat zij te hoop liepen tegen het standpunt van Doornhof, zoals alle partijen in de Tweede Kamer in Den Haag te hoop lopen tegen het verbale geweld van Geert Wilders. Dat moesten ze wel verliezen.

NIJKERK - Nijkerk lijkt een eigenzinnige gemeente. Geheel tegen de landelijke trend in wint het CDA twee zetels en verliest de lokale partij Lokaal Belang. Het is natuurlijk aantrekkelijk om dat imago van eigenzinnigheid te koesteren. Het is de vraag of dat terecht is. Als je even voorbij de waan van de dag durft te kijken, wijkt Nijkerk misschien wel minder af van de landelijke trend, dan een eerste blik doet vermoeden. Welke partij heeft de methode-Wilders het best gekopieerd? Een analyse. door Henk Brinkman

Methode Wilders

Doornhof hanteerde de methode van Geert Wilders. Daarmee wil ik geenszins zeggen dat Hugo Doornhof dezelfde standpunten huldigt als Wilders. Wel nam hij een standpunt in over het stadhuis, dat altijd populair is. Er gaat bijna geen verjaardagsfeestje voorbij of er worden wel grappen gemaakt over ambtenaren. En als er veel geld moet worden uitgegeven voor verbouw of nieuwbouw van een stadhuis, zullen veel mensen dat als geldverspilling benoemen.

De methode-Wilders is het innemen van een standpunt zonder je te bekommeren over de vraag of het haalbaar is. Dat is wat Doornhof deed. Er zal in de komende periode geld moeten worden besteed aan het stadhuis. Of je het nu wilt verbouwen, vernieuwen of slopen en iets nieuws wilt bouwen. Doornhof doet het voorkomen dat iedereen een nieuw stadhuis wil en dat met het daarvoor vereiste geld alle bezuinigingen kunnen worden betaald. Hijzelf weet dat zijn standpunt niet houdbaar is. Dat zal hij straks aan zijn nieuwverworven kiezers moeten uitleggen.

Een jaar gelden deed het huidige college, inclusief CDA-wethouder Walet, het voorstel om niet meer teveel in het huidige stadhuis te investeren, maar een onderzoek te doen naar mogelijkheden voor verbouw of nieuwbouw van het stadhuis. Huog Doornhof verzette zich tegen dat standpunt, maar deed dat op een manier, dat ik besloot daar geen verslag van te doen. Zo ridicuul was zijn optreden. Een raadslid dat zijn stukken niet heeft gelezen, dat kan gebeuren, maar je moet als journalist dat reaadslid tegen zichzelf in bescherming nemen. Een week later las ik in een andere krant dat er een nieuw stadhuis zou worden gebouwd. Ik wist niet waar deze krant zich op baseerde. Het leek of ik in een andere vergadering was geweest.

Afgelopen week kreeg ik een aantal telefoontjes van Nijkerkers die vonden dat ik, als journalist van de Stad Nijkerk, me veel te veel tegen het CDA keerde. Een nieuw stadhuis was helemaal niet nodig. Mijn tegenwerping dat het huidige stadhuis heel veel energiekosten met zich meebrengt en dat aanpassing aan de huidige energienormen al een investering van miljoenen vereist, werd achteloos terzijde geschoven. De beller had vroeger op school ook veel kou geleden bij een houtkachel in de koude winters. Dat hij inmiddels zelf in een goed verwarmd en energiezuinig huis woonde, deed niet terzake.

Slimme campagne

Doornhof heeft dit sentiment feilloos aangevoeld en dat gebruikt in een uiterst slimme verkiezingscampagne. Alle communicatieve blunders van CDA-wethouder Renger Walet in de afgelopen periode werden zorgvuldig buiten de campagne gehouden. En alle andere partijen lieten het liggen. Walet zelf beschouwde de winst van het CDA als een bevestiging van zijn beleid en zijn prestaties. Daar zullen bewoners van de Groenestraat, de Colenbranderstraat, de Callenbachstraat, de Barneveldseweg, de Meerveldlaan en de Oosterdorpstraat totaal anders over denken.

Met deze slimme campagne met Wilderiaanse trekken heeft het CDA de verkiezingen gewonnen. Op deze wijze speelt de methode-Wilders een grote rol in Nijkerk. Hugo Doornhof is met deze manier van campagne voeren in de voetsporen getreden van Kees van den Heuvel, die noodgedwongen een gat heeft laten liggen, toen hij zijn nieuwe partij Nijkerk Sterk niet van de grond kreeg. Ook Doornhof heeft zijn machtsbasis in Nijkerkerveen, maar moest dat speelveld vier jaar geleden aan Kees van den Heuvel laten.

Nijkerk eigenzinnig?

Het is maar de vraag of Nijkerk zo sterk afwijkt van het landelijke beeld. Het CDA in Nijkerk heeft de methode-Wilders uitstekend gekopieerd met een speerpunt en trok daarmee de hele verkiezingscampagne naar zich toe.

Nu moet het CDA dat gaan waarmaken in een klimaat waarin het vooral tegenstanders heeft. De druk zal groot zijn voor de partij met een nieuwe, politiek onervaren wethouder. De kiezer kijkt mee.