‘Ik zag haar naar de afgrond afglijden’

15 oktober 2008 om 00:00 Nieuws

,,Op de lokale omroep hoorde ik een oproep van Moedige Moeders uit Spakenburg of iemand deze organisatie ook in Nijkerk wilde opzetten. Volgens de stichting is het drugsgebruik hier net zo erg als in Spakenburg en hebben ze daar last van dealers uit Nijkerk. Tachtig procent van de jongeren in Spakenburg gebruikt (regelmatig). Van insiders die zich in de uitgaanswereld begeven heb ik gehoord dat er op dit moment cocaïne wordt gebruikt in Nijkerk’’, vertelt Wilma. Van het drugsgebruik in Nijkerk heeft ze nog geen concrete cijfers. Ze vond twee personen bereid om met haar Moedige Moeders op te zetten: Rina Duncker uit Nijkerk, werkzaam als therapeut en coach, en Selma Bommel uit Amersfoort, die werkzaam is geweest in de verslavingszorg en momenteel werkt in een begeleid-wonenproject. Ouders van verslaafde kinderen kunnen ook zitting in het bestuur nemen.

,,Ouders hebben het vaak niet in de gaten als hun kind gebruikt. Mijn dochter is op 14-jarige leeftijd begonnen met joints roken. Ik dacht: Mijn kind doet zoiets niet.’’ Wilma Bothmer-van de Bunt is initiatiefneemster van de Stichting ‘Moedige Moeders Nijkerk’, die zich gaat inzetten voor jongeren die van hun drugsverslaving af proberen te komen. Ook worden informatieavonden georganiseerd voor ouders en familie van drugsgebruikers en geeft de stichting voorlichting aan leerlingen van basisscholen en het voorgezet onderwijs over drugsgebruik en de gevolgen hiervan.

,,Ouders hebben het vaak niet in de gaten als hun kind gebruikt’’, weet Wilma. ,,Een vriendin van mijn dochter, die zich zorgen om haar maakte, lichtte me in dat mijn dochter joints rookte.. Ik dacht: Mijn kind doet zoiets niet. Ik dacht dat ze aan het puberen was, omdat ze zo dwars deed. Ik vond lege zakjes van verdovende middelen op haar kamer. Ze zei dat ze die spaarde. Eerst geloofde ik haar, maar toen vond ik een vol zakje. Dat bracht ik naar de politie en daar werden mijn vermoedens bevestigd. Het ging van kwaad tot erger. School en werk lukten niet en ze liep van huis weg.’’

In die tijd stond Wilma er als alleenstaande moeder in haar eentje voor, met de zorg voor nog een zoontje. ,,Ik heb zelf de kinderbescherming gebeld en gevraagd of mijn dochter in een internaat kon worden geplaatst. Er was een wachttijd van acht maanden. Uiteindelijk is ze in het internaat terecht gekomen. Mijn dochter vertelde dat ze daar nog makkelijker aan drugs kon komen dan in Nijkerk.’’ Wilma vindt dat de reguliere hulpverlening heeft gefaald. ,,Mijn dochter kwam weer thuis, maar dat ging niet goed. Uiteindelijk heb ik haar het huis uitgezet. Ze heeft veel gelogen en op mijn gemoed gespeeld. Alles draaide om haar. Overdag sliep ze, ’s nachts leefde ze en in het weekend ging ze feesten. Ik zag haar naar de afgrond afglijden. Mijn grootste angst is dat het verkeerd afloopt. Dat ik daar geen vat op heb, vind ik beangstigend. Als ouder heb je het gevoel dat je faalt.’’

Inmiddels is Wilma’s dochter 26 jaar. ,,Ze is verslaafd aan speed, maar ontkent dat. Ze heeft ADD, een vorm van ADHD (aandachtstekort-stoornis met hyperactiviteit), en wijt haar problemen hieraan. Door het gebruik van speed wordt ze rustiger in haar hoofd. Speed is een amfetamine (stimulerend middel) die het lichaam uitput en is verslavend. Mijn dochter heeft geen vaste woon- of verblijfplaats en heeft schulden.’’ Hoe haar dochter aan geld voor speed komt, weet Wilma niet en ze wil het ook niet weten. Wel heeft ze een goed contact met haar dochter, die ervan op de hoogte is dat Wilma over haar spreekt in de media.

Wilma denkt dat de oorzaak van verslaving gezocht moet worden in de achtergrond van de gebruiker. ,,Toen mijn dochter met joints roken begon, zat ze in de put. Haar verzorgpony was plotseling afgemaakt en daardoor was haar hele wereld ingestort. Daarnaast is de groepsdruk, op school of van vrienden, groot. Je moet wel heel sterk in je schoenen staan om hier weerstaand aan te kunnen bieden.’’ ,,Zoek de positieve dingen in de verslaafde op en zeg dat tegen hem of haar. Dat geeft ze een goed gevoel’’, is Wilma’s ervaring, die ze ook mee wil geven aan andere ouders.

Michel, de echtgenoot van Wilma, ondersteunt Moedige Moeders als vrijwilliger. ,,Mijn beste vriend is aan een overdosis heroïne overleden. Dat is voor mij reden om kracht en energie in Moedige Moeders te steken. Moedige Moeders deelt iets met ouders van verslaafde kinderen. Als je het deelt wordt het groot. Als je het voor jezelf houdt gaat het verloren. Wij kunnen een plek bieden waar ouders en familie terecht kunnen. Je moet ervoor zorgen dat je er als gezin niet aan onderdoor gaat. Door drugsgebruik van een kind krijg je stress in het gezin. Het gezin raakt totaal ontwricht. Hoe moeten ze dat overleven? Voor drugsverslaafden is er veel hulp, voor ouders en familie niet. Moedige Moeders wil hierin verantwoording nemen.’’

Moedige Moeders heeft een éénmalige subsidie van 5000 euro van de gemeente Nijkerk gekregen. ,,Wij zijn blij met het vertrouwen van de politiek. Daardoor voelen wij ons erg gesteund. Het geeft ons een goed gevoel dat het breed gedragen wordt’’, zegt Wilma. Moedige Moeders wil zich inzetten voor jongeren die van hun verslaving af proberen te komen en voor jongeren die nog geen drugs gebruiken, zodat zij minder risico lopen om hiermee in aanraking te komen. Daarnaast wil Moedige Moeders activiteiten en voorzieningen gaan bieden: tweewekelijkse informatie- en gespreksavonden voor ouders, familie, vrienden van drugsgebruikers en belangstellenden; samenwerking met instellingen voor verslavingszorg (Centrum Maliebaan Amersfoort en De Hoop, een christelijke afkickkliniek, in Dordrecht); voorlichting aan schoolgaande jeugd, verenigingen en lokale bevolking (door moeders, ervaringsdeskundigen en ex-drugsverslaafden uit Nijkerk); informatievoorziening via de ‘Moedige Moeders’-telefoon en een internetsite. Moedige Moeders hoopt zo snel mogelijk met voorlichtingsbijeenkomsten op scholen te beginnen.

‘Moedige Moeders’ wil een aanspreekpunt zijn voor ouders die ondersteuning kunnen gebruiken bij de problemen van hun verslaafde kind. De opzet is dat de informatieavonden tweewekelijks plaatshebben. Daar zal ruimte zijn voor de verhalen van de betrokkenen. Wilma benadrukt dat alle informatie vertrouwelijk blijft. ,,Het moet een veilige plek zijn, waar iedereen zijn of haar verhaal kan doen.’’

u De eerste informatiebijeenkomst is maandag 3 november in het UVV-centrum Het Tuinhuis, Frieswijkstraat 97 in Nijkerk. Aanvang: 20.00 uur. Belangstellenden zijn welkom. Aanmelden is gewenst, maar niet verplicht.

Nadere informatie: Wilma en Michel Bothmer-van de Bunt, tel. 033-2457621, moedigemoedersnijkerk@gmail.com.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie