Charité terug uit Wit-Rusland

HOEVELAKEN - Een bus met zes personen vertrok op maandagmorgen 14 april vanuit Hoevelaken naar Wit-Rusland. De bus, met drie chauffeurs en drie dames, was tot de nok toe volgeladen met ziekenhuis- en incontinentiemateriaal, kleding, voedselpakketten en dozen met kinderbijbels. Inmiddels zijn ze, vermoeid maar voldaan, weer terug. Verpleegkundige Jolanda Vlijm verhaalt over hun belevenissen.

Door Gerrit Steen

Jolanda Vlijm: “We reden via Oldenzaal, Berlijn, Frankfurt a/d Oder, Warschau, Potznan en dan de grens over bij Kukariki. Na twaalf uur douanevertraging arriveren we woensdag in de hoofdstad Minsk. Deze stad ziet er steeds meer en meer westers uit. We bezoeken een dagopvang voor gehandicapte kinderen. Met veel blijdschap ontvangen ze cadeautjes, zelfgebreide sjaals en ook nieuwe spullen om te knutselen. Donderdag bezoeken we een kinderziekenhuis. Het ziet er nog netjes uit, omdat het er pas drie jaar staat. Volgens een arts is het over drie jaar niet meer zo. De overheid steunt een ziekenhuis vijf jaar en dan moeten ze het uitzoeken. De arts die wij bezoeken is een christen en staat daarin vrijwel alleen in dit ziekenhuis. Ze is blij met ons bezoek en we kunnen haar helpen met de aanschaf van bepaalde infuusnaalden voor dialyse. Die krijgt ze niet meer, maar er is wel een groot tekort aan.”

Baranovitchi

“Vrijdag vertrekken we naar de regio Baranovitchi. We komen de vrouwengevangenis helaas niet in vanwege strenge overheidsregels. We hopen dat een andere werkgroep later dit jaar er wel in mag. Hier zien we hoe het echt met het land gaat: geen geasfalteerde wegen, maar zand en heel veel modder. De dorpjes onderweg zien er afwisselend uit. Paard en wagen zie je regelmatig, maar velen hebben geen vervoermiddel en lopen dagelijks grote afstanden door de modder. We bezoeken het ziekenhuis waar we vorig jaar ook waren. We krijgen een rondleiding op de kinderunit en zijn diep onder de indruk. Grauwe gangen, kamers met afbladderende verf, bedden met nauwelijks een matras, vieze dekens. Hier is hulp nodig! Nu hebben we hen gebreide truien en kinderbijbels kunnen geven. Voor volgend jaar hebben we hier een grote hulpvraag.”

Gehandicapte kinderen

“Zaterdag naar een opvanghuis voor gehandicapte kinderen. Ze worden met liefde verzorgd, zijn erg aanhankelijk en we worden allemaal geraakt door een kind wat je om de hals vliegt. Grote zalen vol met kinderen die niet meer uit hun bed komen. Het raakt ons diep. Wat is er toch een leed! We komen in een ander project, een kinderrevalidatiecentrum. De arts is dit zelf gestart nadat hij een dochter kreeg die spastisch is. Er bestond niets voor deze kinderen aan therapie. Nu is het door de overheid opgepakt en zijn er vijf van dit soort tehuizen in Wit-Rusland. Maandag een huis bezocht waar ex-gedetineerden naar toe gebracht worden. Familie hebben ze niet meer. De toestand is slecht daar. De mensen hebben een oud, versleten bed plus nachtkastje en dat is het. Men heeft een schrijnende behoefte aan kleding, schoenen, bedden etcetera. Weet u iemand, een adres of een huis waar bedden weggedaan worden? Wij houden ons aanbevolen voor tips op dit gebied!”