Fan van honderd

Veel Niekarkers, politici met name, ik weet het uit betrouwbare bron, kijken gespannen, vol verwachting en een met het uur toenemend gevoel van afgrijzen uit naar de columns in de Stad Nijkerk. Wie zal er deze week aan de beurt zijn? Wie wordt er gewassen, geknipt en geschoren? Wie heeft weer iets gedaan of nagelaten dat een veroordeling tot die rubriek ter rechterzijde van de bladzijde verdient? Er gaat zelfs een zucht van verlichting op als Cactus een paar weken geen columns schrijft. Cactus vooral hij ja, dat is de kwaaie Pier. Die andere columnist, Van Trommelen, kan ook nog wel eens fel uit de hoek komen maar meestal heeft hij het toch over zijn kleinkinderen. Dat kan niet zoveel kwaad. Geen columns, dat is helemaal het ideale plaatje voor politici. Geen gezeur van columnisten, geen kritische geluiden, wethouders die een maand lang niet op het matje hoeven komen, lekker rustig. Maar ja, ook het columnloze tijdperk gaat over. Dus wethouders, raadsleden, burgemeester, let op uw zaak. Jullie worden weer in de gaten gehouden. Het is weer oppassen geblazen, voorzichtigheid troef, houdt de deuren op slot en de doofpot binnen handbereik. Want ook al heb ik een keer weinig te schrijven, is de inspiratie wat minder of is er eens een week wat minder politiek rumoer in Niekark, dan nog komt die column uit de computer rollen. Want daar waar politici een gat in de lucht springen als ik eens een paar weken oversla, gewoon, omdat ik in het buitenland vertoef, geen zin heb of even een pas op de plaats maak om wat munitie voor de komende tijd te verzamelen, daar weet ik dat er in het Niekarkse verpleeghuis Zilverschoon (zorg vooral, al hebben we dat niet voor het zeggen, dat u er zo lang mogelijk weg blijft, ik meen het!) een honderdjarige vrouwelijke fan hunkert naar de Stad Nijkerk. Iedere woensdag leest haar dochter de column van Cactus voor. Ik hoorde het bij toeval, weet niet eens wie deze stille aanbidster is. Maar ze heeft me wel gemist de afgelopen maand.

“Is’tie ziek, Cactus?”, had ze gevraagd. Ik kan haar gerust stellen. De inspiratiebron is nog niet uitgeput, het vlammetje nog niet gedoofd, er zit nog rek in de columns, zeker als je in Niekark woont en een beetje je ogen en oren de kost geeft is dat helemaal geen probleem. Zeker in de wetenschap dat een honderdjarige fan in Zilverschoon iedere woensdag zit te wachten op mijn schrijfsels, ga ik de komende tijd vol gas!!!!!!!!!!!!!

Kusje van Cactus.

Cactus