De wethouder heeft gefaald

Commentaar

In de discussies het conflict over de verbreding van de Laakzone valt onvermijdelijk steeds weer de naam van oud-wethouder Renger Walet. Die zou hebben meebewogen in het bestuurlijk platform om de recreatieve ontwikkeling van de Laakkades op Nijkerks grondgebied mogelijk te maken, zonder de Nijkerkse gemeenteraad daarover te informeren. Hij zou zelfs zijn collega's in het Nijkerkse college van burgemeester en wethouders niet hebben geïnformeerd over de ontwikkelingen in het bestuurlijk platform. Toenmalig collega Henk Lambooij liet in harde bewoordingen weten dat, als Walet die informatie wel had gegeven, hem dat zijn politieke kop zou hebben gekost.

Ongetwijfeld heeft Walet fouten gemaakt. Meer dan eens is zijn optreden in allerlei kwesties in deze krant van commentaar voorzien. Nu , dik twee jaar na zijn aftreden, is zijn functioneren opnieuw onderwerp van gesprek. Maar bij een oordeel over het functioneren van Walet moet wel onderscheid worden gemaakt tussen zijn persoon en zijn functie. Het beste voorbeeld daarvan heeft de voormalige Britse minister van Buitenlandse Zaken, Lord Carrington, ooit gegeven. Hem werd verweten een verkeerd oordeel te hebben gehad op de Argentijnse generaalsregering, die aanstuurde op een oorlog over de Flakland eilanden. Toen er toch een oorlog uitbrak, stapte Carrington op met de woorden: ,,De minister heeft gefaald, de minister gaat heen.''

Dat geldt ook in deze kwestie. De wethouder heeft gefaald. Dan wordt duidelijk dat het niet om Walet persoonlijk gaat.

Dan blijven er toch twee vragen liggen.

De gemeenteraad heeft jarenlang moties van wantrouwen of afkeuring in de achterzak gehouden en daarmee een disfunctionerende wethouder de hand boven het hoofd gehouden. De raad draagt daarom mede verantwoordelijkheid. Het zou de raad hebben gesierd om ook dat te erkennen.

Een tweede vraag is hoe het mogelijk is dat de informatie achter ko worden gehouden. Walet ging toch niet alleen naar het bestuurlijk platform? Er zal ambtelijke ondersteuning zijn geweest. Er waren verslagen van de bijeenkomsten. Er zijn contacten op politiek en ambtelijk niveau tussen Amersfoort en Nijkerk over allerlei kwesties. Hoe is het dan mogeljk dat vrijwel niemand op de hoogte was van de nieuwe ontwikkelingen?

Die vraag verdient een nader onderzoek. Een taak voor de raad.

Henk Brinkman