Wethouder in coronatijd: 'Persoonlijk contact met collega's mis ik wel'

NIJKERK Het is alweer zes weken geleden dat de overheid opriep zoveel mogelijk thuis te blijven. En thuisblijven betekent voor veel mensen ook thuiswerken, zo ook voor de Nijkerkse wethouders. Voor StadNijkerk.nl hield wethouder Nadya Aboyaakoub-Akkouh een 'dagboek' bij, om een kijkje achter de schermen te geven tijdens een werkdag in coronatijd.

De dag begint bij mij altijd met koffie. Mijn man Said is dan al de deur uit om te werken. Al heel snel meldt mijn dochter Amal (11) zich. We gaan er weer een productieve dag van maken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want mijn dochter maakt per dag haar eigen schema, dat ik nauwlettend check op haalbaarheid. Alle hulde voor de school die dit ook mogelijk maakt. Al met al niet slecht voor een 11-jarige dame die het moet doen zonder haar school. Ze mist de juffen, haar klasgenoten, vriendinnetjes, het buitenspelen en voetbal. Maar zij mist ook gewoon het normale leven. Ze wil op bezoek bij oma in Nijkerk, maar dat kan niet. En op bezoek in Rotterdam bij mijn familie zit er ook niet in. Al weken lang facetimen we om toch verbinding met elkaar te hebben.

Iets later meldt mijn zoon Amine (14) zich. Hij houdt zich goed aan de afspraken. Hij maakt zijn schoolwerk en gaat niet naar buiten. Het enige waar we iets langer over discussiëren elke ochtend is hoe lang hij op de PlayStation mag. Voor mij begint, na mijn rol als 'coach' voor de kinderen thuis, mijn eigen werkdag. Veel mailtjes afhandelen en bellen met Zoom of via MS Teams overleggen. Verder zijn er de vele Facebook DM-berichtjes en whatsappjes die de nodige aandacht vragen. Vaak zit ik aan de keukentafel waar ik het prettig werken vind en rust ervaar. Ik kijk naar buiten en zwaai nog naar onze medewerkers van de buitendienst die hard aan het werk zijn om de buitenruimte ook in deze coronatijd netjes te houden. Ze zien me helaas niet. Ik neem me voor om ze op te zoeken straks bij wijklocatie De Flier.

Ondertussen melden de kinderen zich ook weer. Het is lunchtijd. Al weken lunchen we bijna elke dag samen, wat heel fijn is. Dat gebeurt normaal alleen in vakantietijd, maar dat gevoel is nu niet helemaal hetzelfde. 's Middags heb ik overleggen met verschillende collega's over verschillende onderwerpen en projecten. Dit gaat onder andere over het sport- en beweegakkoord en de noodopvang van kwetsbare kinderen. Normaal gesproken doen we dat bij mij op mijn kamer in het gemeentehuis. Nu gaat dit allemaal telefonisch. Ik stel een paar vragen, verwonder en bewonder en iedereen kan weer verder.

Ondertussen kijk ik naar buiten en zijn onze collega s van de buitendienst al weg. Het is nu even niet anders, maar ik mis het persoonlijk contact met de collega's en de werkbezoeken. Ik ben altijd best veel op pad en ervaar op dit moment een soort van leegte. Om enige verbinding te krijgen, ben ik iets actiever op social media. Hier deel ik artikelen die mij interesseren en volg ik onze inwoners en organisaties in wat hen bezig houdt. Ik zie de mooie initiatieven die ontstaan zoals (sport)verenigingen/clubs die hun leden blijven betrekken bij de club. Dit doen zij door leuke filmpjes en challenges uit te zetten.

's Avonds kijken we vaak naar het Jeugdjournaal. Dit wordt uiteraard ook gedomineerd wordt door nieuws over corona. Mijn dochter mijmert nog 'het gaat nergens anders meer over'. Daarna nog een Zoom-vergadering met de fractie van PRO21 en de dag is weer ten einde.

Nadya Aboyaakoub-Akkouh