Column: Rollercoaster

Populair gezegd: het is een dingetje, de 'intelligente lockdown' waar we in zitten. Het voelt bijna onaardig om met een boogje om mensen heen te lopen om 1,5 meter afstand te houden. Maar we doen het. Voor een goed doel. Om de kwetsbaren te beschermen. Om de zorg overeind te houden. Om zelf veilig en gezond te blijven.

Het is een rollercoaster. Ik weet nog goed wat ik dacht toen de ingrijpende aankondiging kwam over het sluiten van scholen en horeca en de anderhalve meter afstand: dit gaan we DOEN! Het is niet leuk, maar het moet. En als we het samen goed doen, hoeft het niet langer dan nodig te duren. Alsof we toen met z'n allen in het treintje van de Goliath (een spectaculaire attractie in Walibi Holland) stapten en rustig over de eerste helling naar boven kachelden. Nadenkend over de vraag hoe we het zouden doen: de handschoen oppakken, thuiswerkplekken creëren, de taken onderling verdelen, thuisonderwijs organiseren en geven... En nog pittiger vraagstukken voor mensen die er alleen voor staan. Of die in vitale beroepen werken. Iedereen handelde creatief, strijdvaardig en doelbewust.

Maar voor wie de Goliath niet kent: na die helling volgt een vrije val. Je morrelt nog even nerveus aan de beveiliging waarmee je vastzit, voor je met een rotgang naar beneden keldert. Je lijf wringt zich in allerlei bochten en er komen G-krachten op je af waarvan je niet wist dat je ze aankon. Dat levert een adrenalinekick op, maar het is vooral heftig. Net als het leven in coronatijdperk. Want hoe mooi je het ook bedacht hebt, alles op één plek is best een dingetje: leven, wonen, werken, onderwijzen. En zelfs het simpele, bevrijdende vermaak van het bezoeken of uitoefenen van een sportwedstrijd of een drankje op het terras is heel ver weg. Langzaam dringt door: we kunnen niet uitstappen. Want als het treintje het stationnetje weer bereikt, staan daar ministers Mark, Ferd en Hugo die ons streng toespreken over de veiligheidsvoorschriften. De gordels moeten strakker en voor we er erg in hebben hobbelen we alweer door. Weer die helling, weer die vrije val, weer de wokkels en de loopings in die gekke rollercoaster. We weten niet wat precies de route gaat zijn, maar hoorden Mark Rutte en Hugo de Jonge gisteravond wel de term 'anderhalvemetersamenleving' introduceren in hun beschrijving van de route naar een nieuw normaal. We zitten dus nog wel even in dit treintje. Hang in there mensen, en bedenk op momenten dat het moeilijk is: we doen dit voor elkaar.

Nelleke den Besten