Afbeelding
Fabian Boot

Diego Maradona

21 augustus 2019 om 14:00 Lokaal/Column

De beroemdste voetballers worden meestal alleen bij hun voornaam genoemd, denk aan Pelé, Johan, Diego en Donny. Alleen bij Diego ligt dat anders, hij is namelijk een gespleten persoonlijkheid: Diego privé en Maradona de publieke voetballer. Omdat ik bewonderaar van Maradona ben, ging ik zaterdagmiddag naar de film 'Diego Maradona'.

Op deze regenachtige middag was het prima vertoeven in Pathé Amersfoort met een bakje Mexicaanse taco's op schoot. Voor míj was die gespleten persoonlijkheid de rode draad in de film, ik hou wel van afwijkende types want de wereld kent al genoeg grijze muizen. In een snelle montage wordt het leven van de Argentijnse voetballegende knap weergegeven. De film begint – uiteraard – op de geboortegrond van Maradona: de sloppenwijk Villa Fiorito van Buenos Aires, waar je straatarme (voetballende) kinderen ziet spelen. Zijn liefhebbende ouders, die altijd met hem meereisden, komen in beeld. Maradona werd door een talentscout op zijn achtste ontdekt toen hij bij een buurtclub speelde. De doorbraak kwam bij Boca Juniors, maar zijn transfer voor 7,8 miljoen dollar naar Barcelona mislukte. Daarna zien we vechtpartijen, voetbalhoogstandjes en een auto die door het krankzinnige Napels rijdt. Pelé komt in beeld om te vertellen dat Maradona weliswaar heel goed is, 'maar psychisch nog niet klaar voor zoveel verantwoordelijkheid'. De film toont vooral de jaren bij Napoli, tussen 1984 tot 1991, wanneer hij geschorst wordt vanwege cocaïnegebruik.

De film belicht ook zijn buitenechtelijke zoon, die de Argentijnse voetbalgod jarenlang ontkende, en de banden met de Napolitaanse camorra die ervoor zorgde dat Maradona makkelijk aan drugs kon komen. Maar het is niet allemaal kommer en kwel, uit meer dan 500 uur archiefmateriaal destilleerde Kapadia met name een fantastische voetbalfilm. Hoogtepunt vond ik de acties op het WK 1986 waaruit bleek dat Maradona nog steeds het geniale straatvoetballertje was. U zult het zich zeker herinneren, Maradona maakte de 0-1 tegen Engeland uit een handsbal, toch werd het doelpunt toegekend. Tijdens de persconferentie verklaarde hij doodleuk dat het gedeeltelijk zijn hoofd was en gedeeltelijk de 'hand van God'. De 0-2 was een ander juweeltje, vanaf de middenlijn passeerde hij vijf Engelsen en de keeper. De slotscene ontroerde mij, Maradona stelde zijn zoon Diego Armando Maradona voor en erkende hem hiermee in het openbaar. Een indrukwekkende film en aanrader Donny...

Theo Zuurman

advertentie
advertentie