Bijzondere ontmoetingen tijdens de Prokkelweek

NIJKERK ,,Thamar, prik jij je weleens aan één van de spelden", vraagt burgemeester Gerard Renkema als hij bij haar mag aanschuiven om mee te helpen met het maken van kussentjes. Thamar werkt zonder een opmerking te maken verder, maar lijkt het leuk te vinden dat de burgemeester in het kader van de Prokkelweek meehelpt in het Creatief Atelier van de stichting Careander.

In de hele gemeente Nijkerk gingen tientallen mensen met en zonder beperking met elkaar in contact voor een ‘prikkelende ontmoeting’, een Prokkel. Jan Jaap en Damon mochten voor een ‘Beleids Prokkel’ aanschuiven in het gemeentehuis bij cliënten van verschillende zorgorganisaties in de gemeente. Na een rondleiding door het stadhuis en een voorbeeld van een trouwerij bijgewoond te hebben en mee gespeeld te hebben in een quiz over de gemeente was het vlak voor de lunch tijd voor serieus werk: met behulp van een kletspot gingen mensen met elkaar in gesprek over de faciliteiten en activiteiten in de gemeente Nijkerk voor mensen met een verstandelijke beperking.

PROKKELSTAGE Jan Jaap nam het voortouw en was gespreksleider. Vragen als ‘Vind je dat er genoeg te doen is voor mensen met een beperking in de gemeente?’ en ‘Zou je vaker met de gemeente over zaken willen praten’ passeerden de revue. Over het algemeen waren de groepen tevreden. Voor veel cliënten was het donderdag een Prokkelstage-dag, een initiatief dat in het leven is geroepen door Careander. Cliënten mochten op diverse plekken een stage lopen van een paar uurtjes. Wie donderdag pas vroeg opgestaan was, is Nicole. Zij mocht de hele dag meewerken in de Jumbo. Nicole: ,,Ik heb vakken gevuld en de zuivel en de boter aangevuld. Ook mocht ik de snoepjes aanvullen. Ik heb vroeger ook in een supermarkt gewerkt en het is leuk werk.”

DIERENARTS Ook bij bakkerij Montfrans gingen twee cliënten van Careander aan de slag. Matthijs en Andreas deden hun best om een slagroomtaart te maken, die ze als beloning ook mee naar huis mochten nemen. Een paar kilometer verderop was Corrie helemaal gelukkig, zij mocht dierenarts Monique van praktijk Wellensiek helpen. In de gang zaten drie labradors te wachten op hun beurt, maar eerst mocht de kleine pup Boris naar binnen. Zodra Corrie het dier zag, begon ze te stralen. ,,Ik heb er drie jaar voor geknokt om bij de dierenarts te mogen werken. Ik ben opgegroeid met dieren op een boerderij en ik weet hoe ik met ze om moet gaan. Ik geef dieren meer liefde dan kinderen.” De kleine Boris werd zo afgeleid door Corrie dat hij niet eens doorhad dat hij een inenting kreeg.

SPREEKUUR Toen de aandacht even verslapte, begon hij te piepen. Corrie: ,,Nu begint hij zijn prikje te voelen.” Toen het de beurt was aan de grote zwarte lobbesen merkte de oudste van het stel direct hoe laat het was en verdween ze in een hoekje, terwijl de jongste hond van elf maanden iedereen in het vertrek even lief vond. Corrie: ,,Ik vind het heel leuk dat ik bij het spreekuur mag helpen om de dieren rustig te krijgen. We zijn vanmorgen rondgeleid door de kliniek en ik vond het heel interessant. We hebben zelfs de kamer gezien waar echo’s gemaakt worden.” Dierenarts Monique van der Stok was blij met de hulp. ,,We hebben regelmatig stagiaires over de vloer en ook Corrie doet het super. Ze is snel vriendjes met de honden.”