Alleraardigst

Zeggen wat je denkt kan ook iets aardigs zijn. Die spreuk van Loesje zingt door mijn hoofd sinds Johan Derksen in Veronica Inside weer eens iets onbedachtzaams over homo's zei en daarmee een trend op social media ontketende: #sorryjohan. Nu wil ik niet te veel woorden vuil maken aan de man die vaak praat voor hij nadenkt, niet overloopt van inlevingsvermogen en vrijwel nooit op zijn woorden terugkomt. Maar wat is het in de mens dat we het liefst de vrijheid-van-meningsuiting-kaart spelen als we iets lelijks, beledigends of kwetsbaars tegen of over een ander willen zeggen?

Op social media is dat nog het makkelijkst. Daar waan je je nagenoeg onbespied en kun je ongegeneerd je gal spuwen over jan en alleman. Ik heb de laatste tijd meerdere interviews gelezen of gezien met mensen die aan de andere kant stonden. Die al die bagger over zich heen kregen. Neem bijvoorbeeld Laurie uit het televisieprogramma Expeditie Robinson. Zij werd door heel internet kapotgemaakt, omdat ze een chagrijnige bitch zou zijn. Ze kreeg zelfs doodsbedreigingen. Los van die krankzinnige, wanstaltige neiging mensen om niets dood te wensen, kan ik me nog wel voorstellen dat je je ongezouten mening uitspreekt naar degene die naast je op de bank zit. Maar we leven in een tijd dat via de sociale media heel televisiekijkend Nederland bij elkaar "op de bank" zit, inclusief de lijdende voorwerpen zelf. Met alle gevolgen van dien. In een ander interview las ik dat documentairemaker Sunny Bergman wel eens heel beleefd reageert op de meest schokkende berichten. En dat haters dan inbinden of liever verzachten, omdat zij ineens de mens in een ander zien.

Maar mensen zijn ook heel goed in staat elkaar op een positieve, lieve manier te raken. Het ontroert mij bijvoorbeeld enorm dat er mensen zijn die - bijna drie jaar nadat mijn familie iets heel ingrijpends meemaakte - nog dingen zeggen als "Kerst is voor jullie vast heel moeilijk." Dat er mensen zijn die beseffen dat intens verdriet niet verdwijnt, maar dat je dat je hele leven meedraagt. En die ook nog zo attent zijn daar iets over te zeggen. Dat is een andere, lieve, mooie kant die heel veel mensen in zich hebben, weet ik uit ervaring. Dus lijkt dat me een goed voornemen voor het komende jaar. Dat we die aardige kant wat vaker laten zien, dat we die wat beter trainen en dat we die wat vaker voorrang verlenen op die minder liever, galspuwende en veroordelende andere kant. Zeggen wat je denkt, kan ook iets aardigs zijn. Die vrijheid hebben we. Daarom voor iedereen: een (op je) alleraardigst 2019!

Nelleke den Besten.