Afbeelding
Stad Nijkerk

Redelijk

2 november 2022 om 14:00 Opinie Column

How can I make this about Nijkerk? Zoals veel sterren zich bij opvallende gebeurtenissen op sociale media lijken af te vragen hoe zij het nieuws om hen kunnen laten draaien, zo spookte deze vraag door mijn gedachten. Ingegeven door de reeks aan berichten over het besmeuren van meesterwerken van Claude Monet, Vincent van Gogh en Johannes Vermeer. Tomatensoep of aardappelpuree, kennelijk is er geen sprake van verspilling als je het over cultureel erfgoed gooit. 

Welk kunstobject zou je kiezen als je in Nijkerk aandacht wil vragen voor de klimaatproblematiek? Ik noem voor de zekerheid maar geen concrete opties, tenslotte wil ik mensen niet op verkeerde ideeën brengen. Maar het onderwerp is bij deze aangesneden. Vormen van activisme die je als radicaal kunt beschouwen en die meestal niet kunnen rekenen op de sympathie van het publiek. De een blokkeert een snelweg met zijn tractor of zet hooibalen in de fik; de ander besmeurt een geliefd schilderij van een oude meester met allerhande etenswaar of lijmt zich vast aan een talkshowtafel. Als je het mij vraagt allemaal niet sympathiek. Nu zullen de laatste voorbeelden – voor zover ze zich binnen onze landsgrenzen afspelen – vermoedelijk weggezet worden als randstedelijk fenomeen, de eerste acties uit mijn opsomming hebben we overal in het land gezien. Ook in Nijkerk.

Radicaal actievoeren komt in allerlei soorten en maten voor en is niet voorbehouden aan specifieke groeperingen. Maar het gevoel dat het oproept is – bij mij in elk geval – vergelijkbaar: nu weten we het wel. Dat dacht ik op den duur na alle boerenacties deze zomer en dat denk ik ook nu bij de op kunst gerichte klimaatacties. En hoe effectief zijn deze acties nu helemaal? Neem de man die zich vastplakte aan de talkshowtafel van Jinek. Hij viert zijn actie als een succes, omdat er massaal over gesproken is in de media, maar wie weet nog wat hij in de zich toegeëigende (extra) zendtijd heeft gezegd? Schieten dit soort acties hun doel voorbij? 

Op internet las ik in een interessante comment over het radical-flank-effect. Actievoerders zijn er helemaal niet op uit aardig gevonden te worden. Zij vechten voor een hoger doel. Maar intussen blijken zij wel de weg te plaveien voor gelijkgestemden met een gematigder toon. Als we met z’n allen murw zijn van de (veelheid aan) acties van radicalen, blijken we veel ontvankelijker te zijn voor de boodschap van minder radicale groepen die zich voor dezelfde zaak inzetten. Omdat het fijn is dat zij zo redelijk zijn.

advertentie
advertentie